Voor 7 uur zijn we wakker. Het is nog lekker koel en er is geen wolkje aan de lucht. De waterval naast de tent ruist vrolijk door. Na het ontbijt van koffie, thee, gebakken eieren en het verse Slowaakse brood met komijn, besluiten we dat we nog een nacht hier blijven. Het is 40 kilometer naar Blatnica, aan de voet van de Velka Fatra. Het begint al aardig warm te worden als we starten met de gele wandeling in de Gaderska Dolina. Omdat we nog niet zijn ingelopen, vinden we het nog niet verstandig om de 6 uur durende wandeling over de Tista te doen. Daarom blijven we de asfalt weg langs het ruisende water van de Gadersky Potok volgen. Er komt alleen geen einde aan. Het is ook nog eens erg warm. Na ongeveer 10 kilometer zijn we het zat. Er verandert weinig aan deze eigenlijk erg saaie wandeling. Nog veel saaier is de terugweg, omdat dit dezelfde weg is waar we over zijn gekomen. Om de een of andere reden zijn we niet de enigen. Hele Slowaakse gezinnen lopen onvermoeid verder. Zij zijn duidelijk ergens naar op weg; naar wat wij niet hebben kunnen vinden. Het voelt erg drukkend aan. Het is misschien wel ruim over de 30 graden vandaag met een luchtvochtigheid waar je eng van wordt. Het ruikt en voelt alsof we door de jungle lopen.
Op zoek naar water om in af te koelen rijden we naar Bystricka, dat even ten zuiden van Martin ligt. Dat is echter geen succes. Voor een terras in Martin vinden we het te heet en smelten we bijna weg op het parkeerterrein van de Tesco. Voor een paar Euro kopen we broodjes, beleg en sap. Klaar om terug te keren naar de camping, waar we neerploffen in de schaduw en afkoelen onder de waterval. In het café haal ik een halve liter ‘Kelt’ voor € 1,- Lezen en slapen zijn het enige dat we nog voor elkaar krijgen. Helaas maken steekvliegen onze leven aardig zuur, terwijl de bulten van gisteren door het zweten nog een extra gaan jeuken. We zijn duidelijk nog niet gewend aan de bergen en de hitte. Tegen de avond vult de lucht zich steeds verder met verse bloemkolen. Als de zon achter de bomen en de bergen is verdwenen komen de mensen op de camping weer langzaam tot leven.
We eten in het café, want waarom zouden we het ingewikkelder maken dan nodig? Floor bestelt de huisgemaakte Goulash met knoedel en ik ga voor de ‘Smažený sýr’ (gepaneerde kaas). Voor het eten en de pivo betalen we € 12,50. Helaas is de gepaneerde kaas niet te eten. Vroeger werden ze nog vers gemaakt, tegenwoordig komt het uit een pakje. Om 20.30 uur zitten we weer de tent. Met een groot glas Pivo uit het café, dat dan weer wel. We mijmeren wat over deze camping, waar de tijd sinds 1988 heeft stilgestaan. Toen zijn er landkaarten en informatieborden opgehangen. Sindsdien is er niets meer verandert. Ouderwetse, maar functionele bungalows kosten € 14,- voor een nacht. De gemeenschappelijke keuken en het douchegebouw zijn versleten en voldoen niet meer aan de eisen van deze tijd, maar schoon zijn ze zeker. Daar zorgen de twee potige vrouwen in bloemetjesjurk wel voor.
