In Listvyanka wordt het ons duidelijk dat er geen vervoer is naar Bolsiye Koty. We zullen hier dus een overnachting moeten organiseren. Het voordeel van een toeristisch oord als Listvyanka is dat er een informatiecentrum is, waar de medewerkers Engels spreken. Zo komen we al snel terecht bij een homestay, waar we voor 400 Roebel (€ 12,-) een kamer krijgen zonder comfort. Een gat in de grond (buiten) gaat door voor het toilet en een harde plank doet dienst als bed. Voor een douche worden we gewezen op de banja (Russische sauna) in de tuin, waarvoor we 300 Roebel extra moeten betalen. Als we alleen willen douchen kost het ons 50 Roebel. We worden wel wat chagrijnig van al die extra kosten, maar het genot van de banja maakt veel goed. In de hitte gaan we elkaar te lijf met berkentakjes, want zo’n afranseling op het oververhitte lichaam schijnt gezond zijn. Ook gezond zijn de emmers ijskoud Baikal water om snel en grondig af te koelen.

Na het avontuur in de banja smaakt de omol (gerookte vis) twee keer zo lekker. We genieten van het uitzicht op Lake Baikal en verwonderen ons over de feitjes: Baikal is ontstaan toen 26 miljoen jaar geleden twee aardplaten als gevolg van tektonische bewegingen uit elkaar zijn gaan drijven. Als gevolg daarvan ontstond er midden op het continent een trog van 11 kilometer diep, die zich langzaam vulde met water en sediment. Nu heeft Baikal een gemiddelde diepte van 1.700 meter diep, hoewel het op sommige plekken een diepte van 6 kilometer bereikt. Hiermee is Lake Baikal het diepste meer ter wereld. Ook is Baikal het grootste zoetwaterreservoir ter wereld. Het bevat zelfs meer zoetwater dan de grote meren tussen Canada en de Verenigde Staten samen.

We maken kennis met Nicolai, die niet alleen lokaal Thaibox kampioen is, maar ook nog eens journalist en eigenaar van een boot. Met dit laatste is het meeste geld te verdienen, zo ook aan ons. Wij zijn erg benieuwd naar het fenomeen dat we vanaf zijn boot hopen te kunnen zien. Voor de ingang van de Angara, de rivier die begint in Lake Baikal en door Siberië, via de Lena uiteindelijk in de Noordelijke IJszee uitkomt, ligt een natuurlijke drempel en een rots. De drempel vormt de scheiding tussen de rivier en het meer. Van een diepte van maximaal zeven meter, nagenoeg loodrecht naar een kilometer diepte. Doordat het water van Baikal zo helder is, zie je het water na de drempel loodrecht zakken tot het zwarte niets. Erg indrukwekkend.

Ook indrukwekkend is het maken van een wandeling langs het meer. De wandelpaden worden gevormd door smalle paadjes langs de klif, hoog boven het water. Soms erg spannend, maar je wordt dan wel beloond met fantastische uitzichten op het blauwgroene water van Baikal. Doordat het water een maximale temperatuur heeft van 4 graden Celsius, zijn er geen organismen die het water vertroebelen en verkleuren. ’s Ochtends rolt er een mistwolk uit de bergen naar het dal. ’s Avonds rolt deze mistwolk terug de bergen in. Tussen deze mistwolken door, is de 50-60 kilometer verder gelegen overkant zichtbaar.

We wandelen tussen wilde grassen en velden vol met bloemen. De waterkant lonkt als een romantisch strand, dat wacht op een kampvuur en een picknick. Helaas bedriegt de schijn ons hier. Miljoenen vliegen vormen op en langs de waterlijn een krioelende massa. Het aanleggen van een rokerig vuur helpt niets en maakt alleen onze eigen ademhaling bijna onmogelijk. Helaas, dan maar weer weg. Boven op een klif vinden we dan toch nog een relaxte plek om te genieten van het weidse uitzicht over het blauwgroene water van Baikal. Hier is de wind hard genoeg om alle nare insecten uit de buurt te houden.