Ik begin de dag in een riad in Marrakesh, zorgvuldig gekozen omdat deze zogenaamd dicht bij het busstation ligt. Tenminste, dat dacht ik. Later blijkt dat de CTM-bussen vanaf een heel ander station vertrekken, dichter bij het treinstation. Ach, een beetje misplanning hoort bij reizen, anders heb je straks geen verhalen meer.
De wekker gaat om 6:30 uur. De bus vertrekt om 8:30, en ik wil genoeg tijd hebben om mijn fiets in te pakken en mezelf langzaam op gang te brengen. Slapen ging matig – een kussen zo hard en hoog dat het waarschijnlijk ook als voetstuk voor een beeld van Mohammed V had kunnen dienen. Ontbijt wordt pas om 8:00 geserveerd, maar de eigenaar schuift me toch een kop koffie en een yoghurt toe. Klein gebaar, groot effect.
De bus als shortcut door de Atlas
Vanaf Marrakesh reis ik naar Agouim, aan de andere kant van het Atlasgebergte. Dat scheelt twee dagen fietsen over een drukke, steile weg en laat me meteen beginnen in stillere, mooiere omgeving. Busticket: vooraf online gekocht. Fiets: zonder morren in het bagageruim, voor een paar dirham extra (nog geen negen euro). Startbudget: 3000 dirham – ongeveer €300. Genoeg om een tijdje vooruit te kunnen.
Voor vertrek besluit ik groot in te slaan: eten voor minstens twee dagen en drie liter extra water. Dat laatste blijkt achteraf overbodig – vrijwel elk dorpje heeft een winkeltje. Wat wél cruciaal is in dit land: een goed plaksetje en reserve binnenbanden. Mijn oude plakspullen thuis bleken waardeloos, maar gelukkig vond ik onderweg alles wat ik nodig had. In een land waar doornstruiken de nationale begroeting zijn, is dat pure noodzaak.
Eerste trappen in de Atlas
De route stelt niet teleur. Dorpjes in zachte pasteltinten, bergen in lagen van rood, oranje, paars en geel, groene akkers en rijen populieren met felgele bladeren. Daarachter: besneeuwde toppen tegen een strakblauwe lucht. Het oog krijgt geen rust.
De mensen lijken rechtstreeks in het plaatje te passen. Vrouwen zwaaien, meisjes giechelen en jongens doen alsof ze de koning van de straat zijn. Iedereen roept vrolijk Salam Aleikum.
Maar zwaar is het wel. Het gaat op en neer, en soms zó steil dat mijn benen protesteren alsof ik ze gisteren al twintig kilometer overbelast heb (wat ook zo is). Mijn bepakking helpt ook niet – al dat eten en water is nu vooral extra gewicht dat bij elke klim harder lijkt te trekken.
Wildkamperen bij de voet van de klim
Na een lange afdaling door een dal vol groene akkers en hoge minaretten besluit ik te stoppen. Voor de volgende klim zoek ik een vlak stuk grond, iets buiten een dorp, en zet daar mijn tent op. De avondlucht is fris maar mild. Met een liter water was ik me op de primitieve manier: emmer, spons, klaar.
Het diner is klassiek en eenvoudig: pasta met tonijn en tomatensaus. Buiten heerst volledige stilte. Geen verkeer, geen stemmen. Alleen ik, mijn tent en de bergen van de Atlas die in de schemering langzaam donkerblauw kleuren. Zware benen, maar een hoofd vol beelden.
Praktische info – Dag 1: Marrakesh → Agouim
Route:
Met de CTM-bus van Marrakesh naar Agouim (via de Tizi n’Tichka-pas, maar in de bus in plaats van op de fiets). Startpunt fietstocht aan de zuidzijde van het Atlasgebergte.
Kosten:
- Buskaartje Marrakesh – Agouim: ca. €8
- Fiets meenemen in bus: ca. €0,90 (10 dirham)
- Startbudget: ca. 3000 dirham (€300)
- Kamperen: gratis (wildkamperen toegestaan buiten dorpen)
Tips:
- Koop busticket vooraf online om zeker te zijn van een plek voor jou én je fiets.
- Extra water meenemen is fijn, maar onderweg zijn genoeg winkeltjes voor aanvulling.
- Zorg voor een goede plakset en minstens twee reserve binnenbanden – doornstruiken zijn genadeloos.
- Wildkamperen gaat het makkelijkst net buiten een dorp, vraag eventueel toestemming als je dichtbij bebouwing bent.
