Na een nacht op een verhoogde plek in de steenwoestijn word ik wakker in complete rust. Heel af en toe passeerde er vannacht een auto, maar verder was het stil en leeg. De dag begint prachtig met een oranje gloed over de horizon. Ik geniet van de ochtend terwijl ik mijn spullen inpakt. Mijn route begint met een verhard stuk, maar na zo’n 10 kilometer verandert dat en begint het echte avontuur. Wat een schitterende dag belooft dit te worden!
Natuurlijk blijft het niet bij een simpel klimmetje. Hier is het nooit gewoon omhoog en naar beneden. Ik merk al snel dat ik veel te weinig water heb meegenomen. De dorpen waar ik op had gerekend blijken er nauwelijks te zijn. Gelukkig heb ik nog een paar mandarijnen en wat koekjes, maar met 2 liter water kom ik vandaag duidelijk niet ver genoeg. Het landschap maakt echter veel goed. Ik fiets door een ruwe bergketen die de steenwoestijn begrenst. De route is spectaculair en wordt steeds indrukwekkender. Dit is absoluut een hoogtepunt van mijn reis tot nu toe.
Op een gegeven moment zie ik werkzaamheden aan de weg, zelfs op deze afgelegen locatie. Bijna bovenaan zijn ze zand aan het vervoeren via spectaculaire haarspeldbochten. Daarna verandert het pad in harde gravel en begin ik eindelijk aan de afdaling. Het uitzicht is adembenemend: een kaal, ruig landschap met roodbruine rotsen en bergen die oprijzen als een rauw kunstwerk van de natuur.
Tijdens de afdaling verschijnen eindelijk de eerste palmbomen. Het contrast is enorm. De dorpen in de droge, kale hoogten zien er armoedig uit, met half ingestorte lemen huizen. Wie geld heeft, bouwt hier met grijze betonblokken, en als er nog iets over is, komt er een stuclaag of een pastelkleurtje op. De armste bewoners blijven achter in de ruïnes van hun lemen huizen. Het leven hier lijkt hard en ongastvrij.
Ik fiets verder door de palmoase, die zich uitstrekt langs de weg. De dorpen lijken hier allemaal op elkaar, en helaas vind ik geen winkeltje langs de route. Kinderen spotten me al van ver en rennen naar me toe, wat het onmogelijk maakt om ongemerkt een foto te maken of een rustig moment te vinden. Ik heb ook weinig zin om diep in een dorp te zoeken naar een verborgen winkeltje, dus fiets ik door. Achteraf blijkt dit niet de beste keuze, want er zijn de volgende 30 kilometer geen dorpen meer. Mijn dorst begint nu echt een probleem te worden, en ik moet het doen met wat mandarijnen.
Het landschap verandert langzaam in een brede vallei met een droge rivierbedding, bezaaid met prachtige acacia’s die verspreid staan over de vlakte. Ik heb de wind in de rug en dat maakt het fietsen iets makkelijker. Maar zonder eten en water ben ik genoodzaakt door te fietsen naar Foum Zguid, de plek waar mijn geplande woestijnroute begint. Helaas moet ik de laatste 15 kilometer ploeteren tegen een toenemende tegenwind. De zon zakt snel en ik wil voor het donker aankomen, zeker omdat ik nog niet weet of ik ga kamperen of een hotel neem.
Net op tijd bereik ik Foum Zguid en besluit ik een hotel te nemen. De zon gaat bijna onder en ik verlang naar comfort: een douche en een fatsoenlijke maaltijd. Ik boek een kamer in een mooie riad, al schrik ik wel van de prijs: 600 dirham, inclusief eten, wat neerkomt op zo’n €60. Geen idee of dit een normale prijs is, maar het is in ieder geval comfortabel. Bovendien is de gastvrouw, een vriendelijke en charmante dame, ontzettend aardig, wat het verblijf extra prettig maakt.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
