Dali wordt hoofdzakelijk bewoond door De Bai, een minderheidsgroep, die in hun klederdrachten de straten bevolken. De mannen maken met hun grote hoeden op hun karaktervolle en verweerde koppen de meeste indruk. Het lijken overigens ook vaak de Han-Chinezen te zijn die zijn verkleed zijn als Bai, om de vele toeristen te behagen. Het ommuurde oude deel van Dali is opgebouwd uit rechte straten, kanalen en bruggetjes. Zoiets als de historische binnenstad van een kleine Nederlandse stad, alleen dan met kneuterige, Chinese huizen.
Voor 10 RMB per stuk, huren we een paar fietsen om de omgeving te verkennen. We fietsen naar het Erhai meer ten oosten van de stad. We rijden langs rijstvelden waar de arbeidsintensieve oogst in volle gang is. Het is erg mooi te zien hoe de mensen in de Erhai vallei aan het werk zijn tussen de groene tinten op het veld en hoe de rijstkorrels op de weg te drogen worden gelegd. Helaas is het fietsen zelf maar weinig succesvol. Langs het meer ligt geen weg, zodat we alleen van een afstand kunnen zien hoe de visser op het meer gebruik maken van tamme aalscholvers om vissen mee te vangen. De wegen zijn veel te druk, luidruchtig en gevaarlijk. Niemand houdt hier rekening met een fietsers dus we houden er al snel mee op.
Een wandeling in de Cangshan bergen lijkt daarom een beter plan. Met de bus rijden we naar een plek, vanaf waar het nog eens drie kwartier lopen is naar een kabelbaan. Continue worden we aangesproken door taxichauffeurs die ons wel naar boven willen brengen en niet lijken te begrijpen dat we geheel voor onze lol aan het wandelen zijn. We delen de kabelbaan cabine met een groep stedelijke Han-Chinezen op tour, die met hun gele petjes en hoog opgetrokken flodderbroeken een vrolijke indruk maken. Net als wij laten ze zich vervoeren naar een beroemde waterval. De grap is alleen dat er geen water is. Geen water betekent ook geen waterval. Toch maakte dit voor de Chinesen geen enkel verschil. Massaal schoten ze hun verplichte geposeerde foto, waarvan de essentie echter volledig ontbrak. Alhoewel, we hadden al eerder geconcludeerd dat de geposeerde Chinees juist de essentie is van de foto.
Voor ons is de waterval de start van de 11 kilometer lange wandeling over het ‘Cloud Path’ in de ‘Cangshan Mountains’. Een wandeling over een verlaten pad met weinig interessante kenmerken, behalve dan de fraaie uitzichten op het Erhai meer dat in de diepe ligt te schitteren. Dit heeft ook wel te maken met de opzet van het pad. Een geasfalteerd pad dat zich geheel vlak langs een berghelling slingert kan geen uitdaging worden genoemd. Chinezen lijken niet te begrijpen dat er een direct verband bestaat tussen de uitdaging en de belevingswaarde. De stoeltjeslift weer naar beneden is eigenlijk het leukste onderdeel, omdat we over een grote begraafplaats tussen de bomen zweven. De achterstraten van Dali zijn kleurrijk door de overdadig bloeiende bougainville, het maïs dat op de weg ligt te drogen en enorme hoeveelheden rode pepers die op de trottoirs zijn uitgestald.