Bestemmingen

La Réunion | Vive la France

Leave a comment 27 June 2019 Jeroen Kleiberg

Helikopters vliegen af en aan om de berghutten en kleine dorpen te bevoorraden die alleen door de lucht of over onmogelijke steile paden zijn te bereiken. De helikopters vliegen in enkele minuten de afstand waar wij een paar dagen over doen. Wij wandelen over onmogelijke steile paden van de ene naar de andere berghut. Wandelend door een 3-dimensionaal landschap waarin we meer hoogtemeters maken dan dat we afstand overbruggen. In de berghutten ontmoeten we volledig in Decathlon gestoken mede wandelaars met wie we proosten met ‘bière bourbon’. We betalen hier met euro’s en internetten binnen onze bundel. We praten Frans, want we zijn in Frankrijk, maar dan wel midden in de Indische Oceaan. Read More

Madagaskar | Gestrand in het zand

Leave a comment 14 June 2019 Jeroen Kleiberg

Ploeterend door het rode mulle zand, proberen we ons door het dorp te worstelen waar we door een groeiende groep krijsende, cadeaus en bonbons eisende kinderplaag worden belaagd. Fietsen is onmogelijk door het losse zand. Tot grote hilariteit van de joelende kinderschare duwen en trekken we ons zwetend voort. Als Mette haar stuurtas opent om iets te pakken, is dat het signaal om in de aanval te gaan. In een flits zijn er minimaal 80 kinderhandjes in verdwenen. Er wordt geduwd en getrokken. Er worden rake klappen uitgedeeld. Allemaal willen ze cadeaus, maar die hebben we niet. We willen weg uit deze kinderhel. De zandbak wordt alleen maar dieper. We zijn gestrand. We geven ons gewonnen, we moeten terug. Read More

Madagaskar | Klauteren en klimmen

Leave a comment 8 June 2019 Jeroen Kleiberg

Honderden kilometers hebben we gefietst door de golvende Centrale Hooglanden van Madagaskar. Honderden kilometers door een landschap dat door mensenhanden is vormgegeven. Een landschap gecultiveerd voor de teelt van rijst. Een landschap waaruit bijna alle bomen zijn verdwenen, maar waar mensen overal aanwezig zijn. Nu dalen we langzaam maar zeker af naar een regio van rode aarde en termietenheuvels. Read More

Madagaskar | Rijstvelden en bakstenen

Leave a comment 30 May 2019 Jeroen Kleiberg

Van rustig fietsen is in Madagaskar geen sprake. ‘Vazaha! vazaha!’, klinkt het vanuit opgewonden kinderkeeltjes. Al van verre zijn we gespot door de kinderen die breed lachend naar de weg komen rennen. Er is een witte buitenlander gesignaleerd en dat is groot nieuws. Die gekleurde fietstassen puilen vast uit van de bonbons, stylos en andere cadeaus. Het rumoer draagt ver en overal schieten de alerte kinderhoofdjes overeind. ‘Vazaha! vazaha!’ klinkt het de hele dag door. Hele dorpen zijn overspoeld met donderbruine kinderen met snottebellen aan hun vieze gezichten. Een aanhanger vol snoep zou nog niet genoeg zijn om alle wensen te vervullen.

Kaapverdië | Dansen op de vulkaan

Leave a comment 4 April 2019 Jeroen Kleiberg

Stipt op tijd staat de ‘colectivo’ voor de deur om mij naar Chã das Caldeiras te brengen. Toeterend rijden we een paar rondjes door de smalle straatjes met gekleurde huisjes van São Filipe. Op zoek naar medepassagiers en de nodige pakketjes om elders af te leveren. We rijden over de flanken van de vulkaan, waar kleine boeren de rode aarde bewerken voor wat groente en fruit. Af en toe wordt er gestopt om een pakket af te leveren aan een breed lachende Kaapverdiaan. Het beroep van postbode en taxichauffeur gaan hier hand in hand.

Cuba | Vamos a la playa

2 Comments 6 February 2019 Jeroen Kleiberg

Je bent niet in Cuba geweest als je niet in een klassieke Amerikaanse auto hebt gereden. We zijn dan ook erg tevreden als onze taxi naar Trinidad een roze Ford Fairlaine uit 1956 blijkt te zijn. Groot genoeg om een voetbalelftal mee te verplaatsen, ruim genoeg voor onze entourage. De fietsen worden op de imperiaal gebonden, de rode en gele fietstassen krijgen een plek in de kofferbak. Wij nemen plaats op de geplastificeerde blauwe banken, waar we lekker aan blijven plakken.

Cuba | Land van de contrasten

Leave a comment 27 January 2019 Jeroen Kleiberg

Fietsen in Cuba stelt ons voor een aantal uitdagingen. Idealiter stappen we elke ochtend zo vroeg mogelijk op de fiets. Als het buiten nog fris en koel is. Helaas zijn de tropische dagen maar kort. Pas om zeven uur is het licht en vaak kunnen we niet eerder dan half acht of acht uur ontbijten. Rond het middaguur is de tropische hitte als een verstikkende deken neergedaald en zijn we toe aan een pauze. Het liefste zouden we nu op een terras afkoelen met een ijskoud drankje. Maar er zijn geen terrasjes. Een siësta aan een klein riviertje klinkt idyllisch, maar dat is het door de vele muggen niet. Winkels zijn er niet. Kraampjes langs de weg met fruit of koele drankjes ontbreken. Drinkwater is bijna nergens te krijgen en daarom desinfecteren we het kraanwater. De chloorsmaak verdrijven we met poeder dat smaakt naar meloen, sinaasappel of citroen. Read More

Cuba | Back to the sixties

6 Comments 18 January 2019 Jeroen Kleiberg

Het is een bijzondere ervaring om door Havana te struinen. Felrode Pontiacs en hemelblauwe Chevrolets staan te glimmen tussen half of volledig ingestorte koloniale gebouwen langs lange rechte wegen. Lada’s in pasteltinten rijden door straten vol gaten. Door de smalle straten echoën de geluiden van een stad die leeft. Mensen lachen en mensen praten. Het leven wordt op straat geleefd. Kinderen spelen honkbal en knikkeren tussen gele, rode en blauwe auto’s, jongeren hangen rond met muziek uit een gettoblaster. Bij ons verleden tijd, hier nog hoe het gaat. Read More

Nederland | Let de Stigterpad

Leave a comment 20 November 2018 Jeroen Kleiberg

Rode, gele en oranje bladeren dwarrelen naar beneden. Soms maar enkele, maar na een zachte windvlaag met een heleboel tegelijk. Op de grond ligt een dikke laag van bruin verkleurende bladeren. Het fietspad is grotendeels onzichtbaar door het laagje dat er op is neergekomen. Een aantal keren zie ik een bocht aan voor een stuk bos of andersom. Dan zakt mijn voorwiel tot de as weg in de zachte bladerdeken. Ik krijg zin om te gaan liggen en me toe te dekken met een laagje herfstbladeren om dan in slaap te vallen. Zo moet het voelen voor een dier dat zich klaarmaakt voor een weldiende winterslaap. Dat moment lijkt op deze zonovergoten novemberdag nog erg ver weg. Read More

Spanje | Tapas en cocktails

Leave a comment 5 November 2018 Jeroen Kleiberg

De straten van Sevilla zijn verlaten als we vanaf Plaza de España teruglopen naar ons appartement in de wijk Triana. Wonderlijk hoe snel het leven uit de stad is verdwenen. Nog maar een uur geleden zaten de terrassen vol en waren de straten vol auto’s. Er werd gegeten, gedronken en gelachen. Nu is het bijna overal donker en stil. Alleen in onze straat is nog een terras waar studenten zorgen voor nachtelijk rumoer. Van ons gebouw zijn de meeste ramen al donker. We hebben goede hoop dat we ons appartement ongemerkt kunnen binnensluipen zodat we snel kunnen slapen. Maar helaas, nog voor we de sleutel in het slot hebben kunnen steken, wordt de deur opengezwaaid door een stralende Rocio, onze gastvrouw in Sevilla. Ze is wakker en heeft ons gemist. Al uren heeft ze op haar balkon op ons zitten wachten.

Kazachstan | Feestverlichting

Leave a comment 11 September 2018 Jeroen Kleiberg

In Astana hebben ze de feestverlichting aangezet. Er is dan ook heel wat te vieren. Sinds april heb ik bijna 10.000 kilometer fietsend afgelegd om hier te komen. Ik ben door eindeloze woestijnen gekomen en over afgelegen hoogvlaktes gefietst. Ik heb indrukwekkende bergen gezien en hoge passen overwonnen. Ik heb regen, hitte, kou en wind doorstaan en genoten van de vele mooie dagen met diepblauwe luchten. Ik was alleen, maar eenzaam heb ik mij bijna nooit gevoeld. Ik heb vele kleurrijke en interessante mensen ontmoet, ontelbare kopjes thee gedronken en nog veel meer handen geschud.

Kazachstan | Zadelpijn

6 Comments 31 August 2018 Jeroen Kleiberg

Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Waarom ben ik hier aan het fietsen? Vind ik dit nog wel leuk? Deze vragen schieten door mijn hoofd als ik mij door het monotone Kazachstan trap. Met de wind in de rug is het alleen maar genieten. Van het goudgele landschap dat eindeloos golft van horizon naar horizon en waarvan de kleur langzaam naar groen verschuift naarmate ik noordelijker kom. Maar de combinatie van tegenwind, slecht wegdek, zadelpijn en vrachtwagens is bijzonder slecht voor mijn moreel.