Wie ik ben

Ik ben Jeroen Kleiberg en de 40 inmiddels gepasseerd. Ongetrouwd en kindvrij woon ik in Rotterdam. Een geweldige stad, maar eerlijk gezegd ben ik meer van ruimte en natuur. Tot voor kort was ik projectmanager voor IT projecten bij de Rijksoverheid. Ik hou van vrijheid en autonomie en mijn vaste baan paste daar niet meer bij. Ik heb daarom de zekerheid van mijn vaste baan omgezet in het avontuur van het onbekende.

I like to explore some more.

Al jaren ben ik met grote regelmaat op reis. Op zoek naar het avontuur, nieuwsgierig naar het onbekende, geïnteresseerd in het alledaagse. Ik wil ontdekken en verkennen. Ik ben al op veel plekken geweest, maar op de meeste nog niet. Fietsen doe ik graag, maar niet altijd en overal. Ik leg mijn reizen vast in beeldende verhalen en sprekende foto’s.

Ik ben schrijver, fotograaf en avonturier. Ik geef lezingen en fotopresentaties. Ik inspireer en laat mensen door andere ogen kijken.

Hoe ben je in aanraking gekomen met fietsreizen?

Mijn allereerste grote reis was vanaf 2005. Het was een reis over land naar Singapore en vervolgens door naar Australië. Vooral in het begin als klassieke backpacker met te veel bagage en reizend met openbaar vervoer. Het was frustrerend om al het moois van achter glas te zien en om meestal weer afgeleverd te worden in de zoveelste stad. Ondanks de voorliefde voor minder platgetreden paden, merkte ik dat op deze manier reizen toch vooral gericht bleef op de plekken die in de reisgids staan beschreven.

Een goede vriend was op dat moment met een Avaghon aan het fietsen in Zuid-Amerika. Na zijn verhalen hoefde ik na terugkomst niet lang na te denken om ook een Avaghon aan te schaffen en voortaan zo veel mogelijk op de fiets te gaan reizen. Het was wel een beetje een gok, want daarvoor fietste ik eigenlijk niet. Ik was meer van het wandelen. In 2009 heb ik mijn eerste fietsvakantie gemaakt op mijn Avaghon: de klassieke Groene Weg naar de Middellandse Zee.

Wat maakt fietsen voor jou nou zo leuk?

Op de fiets kan ik veel van wat ik het allerliefste doe combineren: actief bezig zijn, in de buitenlucht zijn, fotograferen en kamperen. Leuke bonus is dat ik als fietser ongelooflijk veel moet eten. Dat doe ik dan ook graag. Misschien een cliché, maar bij fietsen gaat het niet om de bestemming, maar om de reis er naar toe.

Op de fiets ben ik daarnaast volledig onderdeel van de omgeving waar ik doorheen fiets. Ik ruik alles, ik hoor alles en ik zie alles. Er is geen autoruit of motorhelm die mij afsluit van de omgeving. Ik ben niet anoniem, dit leidt tot ontelbare leuke ontmoetingen.

Voor mij betekent fietsen absolute vrijheid en autonomie. Ik kan gaan en staan waar ik wil en ben van niemand afhankelijk. Op de fiets kan ik genoeg meenemen om dagen onafhankelijk te zijn. Al fietsend leg ik voldoende kilometers af om relatief snel in een andere omgeving of een andere wereld te komen.

Waar heb je zoal gefietst en wat is je grootste droombestemming?

Omdat ik ook graag fiets in de weekenden en deze graag verleng, heb ik het grootste deel van Nederland inmiddels wel gehad. Ook België, Duitsland en Tsjechië heb ik aardig kunnen verkennen. Ik heb verder gefietst in Marokko, Oostenrijk, Spanje, Frankrijk en Nieuw Zeeland. Ik heb een langere reis gemaakt naar Georgië, via Slowakije, Oekraïne en Turkije.

Ik wil overal fietsen 

Ik heb kortgeleden mijn droom gefietst: Ik ben van Georgië, via Armenië, Iran, Turkmenistan, Tadzjikistan en Kyrgyzstan naar Kazachstan gefietst. Al fietsend zijn er een paar nieuwe dromen ontstaan: De Karakorum Highway tussen China en Pakistan en van Zuid- naar Noord-Amerika. Maar eigenlijk wil ik overal fietsen.

Wat is je grootste uitdaging geweest tijdens je fietsavonturen?

Ik was erg blij toen ik mijn visum voor Turkmenistan ontving. Dat betekende dat ik niet per vliegtuig over een voor mij nog onbekend land hoefde te vliegen. Wel betekende dit dat ik in 5 dagen (de geldigheid van mijn transit visum), de bijna 600 km moest overbruggen tussen Iran en Oezbekistan. 5 dagen fietsen door een grotendeels erg saai en uniform landschap, met alleen maar tegenwind en overdag temperaturen tot 47 graden in de schaduw. De uitdaging zat in het mentale. Mij zelf niet gek laten maken door de wind en leven in het moment. Genieten van het feit dat ik het toch maar mooi aan het flikken was. Het was bijna meditatief en ik was dan ook erg trots op mijn prestatie. Vooral omdat ik onderweg een vergiftiging had opgelopen door het drinken van verontreinigd water, wat de uitdaging nog wat groter maakte.

Wat neem je altijd mee op fietsvakantie en wat raad je aan om thuis te laten?

Omdat fotograferen mijn grote passie is, gaan mijn camera en statief altijd mee. Fietsen en fotograferen zijn voor mij een gouden combinatie.

Ik zie veel mensen met reusachtige hoeveelheden bagage fietsen. Vaak blijkt er heel veel kleding mee te gaan voor het geval dat. Vooral warme winterkleding neemt veel ruimte in beslag. Thuislaten en alleen met laagjes werken. Kleed je zelf als een ui. Een als je dan toch iets extra’s nodig hebt, koop het dan daar.

Met welke camera fotografeer jij?

Ik fotografeer met een Sony A6500 of een A7III. Deze systeemcameras zijn klein en licht en passen gemakkelijk in mijn (stuur)tas. Ik fotografeer bijna altijd met lenzen met een vast brandpunt, waarvan er een paar in mijn tas passen.

Waar gaat je volgende reis naar toe? 

Ja, wie zal het zeggen.