Helaas, het regent. Gelukkig zitten we in een fijn pension met een lieve gastvrouw. We krijgen een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld van gebakken eieren en zoete broodjes. Een hele kan koffie en thee maken het ontbijt compleet. Van een ontbijt als dit worden we direct weer vrolijk. Regen of geen regen. Als onze thermosfles is gevuld met heet water en onze waterflessen met leidingwater (in Slowakije kan het leidingwater zonder problemen worden gedronken) gaan we weer op pad. De lucht is egaal grijs en een gestage motregen maakt het landschap er niet veel vrolijker op. Het stuk tot aan Vitanova is dan ook vreselijk saai. Indrukwekkend is de stuwdam in de Orava die we moeten oversteken. Het heeft zo veel geregend dat het waterniveau van het stuwmeer gestegen is tot een gevaarlijk hoog niveau. De overstort in de dam wordt nu dan ook maximaal benut om het water weg te laten stromen. Met tientallen m3 per seconde kolkt het water omlaag om met donderend geweld en geraas de Orava te vullen. Op de stuwdam voelen we de laagfrequente trillingen van al dit geweld.

Vanaf Vitanova vervolgen we de Oravska Cyclo Magistrala. We klimmen gestaag over een rustige weg door de dennenbossen. Beekjes stromen langs en onder de weg door. Naarmate we hoger komen wordt het water daarvan helderder. Het zicht op de toppen van de maximaal 1.000 meter hoge bergen wordt belemmerd door de laaghangende wolken. Wolken stijgen op uit de natgeregende en beboste hellingen. We klimmen met percentages tot maar liefst 17 %. De warmte die we daardoor ondervinden komt goed van pas, want hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. Bij elke uitademing, verlaten wolken waterdamp onze longen. De velden langs de weg zijn wit van de verse sneeuwval. We zouden bijna denken dat we een winterfietstocht aan het maken zijn. Iets wat toch echt niet de bedoeling was. De daarop volgende afdaling na Zuberec is lang en geleidelijk. De hellingen boven de 9.00 meter zijn nog bedekt met een laag sneeuw. Links van ons liggen zouden we de toppen van de Hoge Tatra al moeten zien liggen. Helaas wordt ons dit uitzicht niet gegund door de eeuwige bewolking, waar we langzamerhand meer dan genoeg van hebben.

In Zuberec lunchen we samen met de locals. We bestellen de daghap: gekookte aardappelen en gevulde paprika. De locals betalen met de lunchbonnen, die werkgevers wettelijk verplicht zijn uit de reiken aan hun medewerkers. De daghap kost € 3,- waarvan de 2/3 voor rekening van de werkgever is. Een goede deal. Tussen de middag een stevige warme maaltijd lijkt sowieso een stuk praktischer dan ’s avonds. Overdag heb je de energie nog nodig, vooral als fietser. Wij moeten vooral klimmen en nog eens klimmen tot we rechts afslaan om af te dalen naar de Kvacianska Dolina. We rijden door Huty, een pittoresk dorp met houten huizen en een kleine begraafplaats met bloemen op de graven. Aan het einde van het dorp gaat de verharde weg over in gravel en rijden we langs de Kvacianska de kloof binnen. Naarmate we dieper in de kloof komen wordt het pad moeilijker begaanbaar en de rotswanden hoger, net als de watervallen die er van af storten. De vele regen heeft toch nog een voordeel. We klimmen tot ver boven het snelstromende water van de rivier. Aan weerszijden vormen de steile rotsen de begrenzing van de nauwe kloof. Een aantal keren moeten we afstappen om de fietsen over een door een waterstroom weggespoeld deel van het pad te krijgen. Het is een landschappelijk erg aantrekkelijke route, maar dit wandelpad kan geen gemakkelijk toegankelijk fietspad worden genoemd.

Aan het einde van de kloof worden we beloond met een bewolkte lucht, waarin het egaal grijze van hier voor heeft plaatsgemaakt voor gedeelten van blauw. Het is een lange en ontspannen afdaling naar Liptvoska Mara. De temperatuur stijgt merkbaar en de zon komt zelfs achter de wolken tevoorschijn. Het is voor het eerst in ruim een week dat we onze gele vriend meer eens mogen meemaken. In plaats van de 90°C die we aan de andere kant van de kloof nog op de thermometer zagen verschijnen, is de temperatuur hier gestegen tot een aantrekkelijke 150°C. We zijn terug in de lente: langs de weg staan de appelbomen in de bloesem en op de velden bloeit het koolzaad in een wellustig geel. We vinden het moeilijk te geloven dat we het slechte weer achter ons hebben gelaten, daarom nemen we voor € 36,- een kamer met ontbijt in een pension met uitzicht op Liptvoska Mara. Op de naastgelegen camping durven ze hetzelfde bedrag te vragen voor een verlept chalet zonder ontbijt en eigen douche.

Vandaag hebben we voor het eerst over rustige wegen en paden zonder auto’s kunnen fietsen. Het is zo veel fijner en meer ontspannen fietsen als het geraas van vrachtwagens, auto’s en motoren ontbreekt. Er is een direct verband tussen het ontbreken van gemotoriseerd verkeer en het fietsgenot.