In het hotel kunnen we helaas niet ontbijten. Nergens blijkt er een terras open te zijn om mensen als wij van ontbijt te voorzien. Er is zelfs nergens geen vers brood te krijgen. Blijkbaar zijn alle bakkerijen op maandag gesloten en is er dus ook geen brood. Noodgedwongen ontbijten we met koekjes en koffie, dat in het hotel gelukkig nog wel is te krijgen. Onder een blauwe hemel fietsen we daarna door het drukke verkeer deze mooie stad uit. Een stad die wel wat aan Boedapest doet denken, vooral door dat typische stadsluchtje dat je krijgt als de zon lekker haar gang kan gaan. Een beetje stoffig, een beetje smog, maar in zekere zin toch ook wel aangenaam.
De eerste 40 kilometer zijn zwaar door de steile heuvels die we op en af moeten. De bebouwing langs de weg stopt maar niet. De stad hebben we dan wel achter ons gelaten, het ene lintdorp naar het andere zorgt er wel voor dat de bebouwing langs de weg door blijft gaan. De meeste van de huizen zijn versierd met patronen die met verf onder de dakrand zijn aangebracht. Nog steeds heeft elk huis een waterput. Op zondag wordt er niet op het land gewerkt. Maar vandaag is het maandag. Iedereen is dus weer druk in de weer met schoffel, zeis of hark. Voor het eerst rijden we door de graanvelden die in dit heuvelachtige land een toevoeging zijn. Op sommige plaatsen zijn de velden compleet rood van de klaproos. De heuvels met de tegen de hellingen kronkelende zandwegen doen ons denken aan Mongolië. De langgerekte dorpen, die ruiken naar stof en kampvuur, doen ons denken aan Laos. Foor moet wel haar mindset veranderen om meer van dit bijzondere landschap te kunnen genieten. Zo erg zijn al die heuvels toch niet?
Langs de hoofdweg richting Khotyn worden kersen, kersen en kvas verkocht. De weg word omzoomd door populieren, die voor een aangename schaduw zorgen. Elke opening in de bijna onafgebroken bomenrij, levert een doorkijkje naar het agrarische land erachter dat zich over de heuvels uitstrekt. Vaak is het landschap als een schilderij zo mooi en vormen de bomen een natuurlijk kader voor de foto. Het zijn de landschappen die we vanaf nu terugzien als schildering op de bushaltes. In Khotyn bezoeken we het indrukwekkende kasteel dat uitkijkt over de brede en bruine Dnister. Dit is met voorsprong met meest indrukwekkende kasteel dat we ooit hebben gezien. Met de bouw van het fort werd gestart in 1325, terwijl belangrijke verbeteringen aangebracht zijn in de 14e en 15e eeuw. Het kasteel heeft model gestaan in veel Russische films. Vanwege renovaties is het helaas niet mogelijk om overal rond te struinen.
Als we Khotyn weer achter ons laten, komen we de eerste medefietser tegen. Een Engelse die ook op weg is naar Odessa, om daarna door te rijden naar China. Zij neemt de route door Moldavië, dus ze gaat precies de andere kant op als wij. Wij steken de brede Dnister over en rijden door naar Kamianets-Podilskyi. Het is een brede weg, waar het drukke verkeer ons gelukkig de ruimte geeft en waar we een vluchtstrook hebben om uit te wijken wanneer er een vrachtauto achter ons zit. We zijn erg blij met onze achteruitkijkspiegel, waardoor we zien wat er achter ons gebeurt.
De entree van Kamianets-Podilskyi is indrukwekkend. Fietsend over een brede weg, met aan weerszijden grauwe Soviet-blokken. Dan fietsen we over de 50-meter diepe kloof van de Smotrych rivier en zien we de boven op de heuvels de schoorstenen van de zware industrie roken. Zonder problemen vinden we het nieuwe centrum van deze historische stad, waar we een kamer nemen in het ‘7-days hotel’. Een enorm lelijke, grauwe doos, maar wel met comfortabele kamers voor € 44,- per nacht. Inclusief diner en ontbijt, want dat zit er standaard bij. Of wilt of niet. De Oekraïne is niet goedkoop en veel keuze voor overnachten is er niet. Onze fietsen kunnen we achterlaten op het beveiligde parkeerterrein. De twee man van de security staan er op dat ze onze bagage afleveren op onze kamer op de 9e etage. Daar hebben we een fantastisch mooi uitzicht over het historische deel van de stad. Net al alle andere hotelkamers die we tot nu toe in de Oekraïne hebben gehad, heeft ook deze maar een oppervlakkige luxe. De toiletpot zit bijvoorbeeld los en een aantal lampen is kapot. Het water van de douche is warm, maar daar moet je het water dan wel eerst 15 minuten voor laten stromen. Het diner in het zogenaamd chique restaurant is een belevenis. Alle drie de gangen worden tegelijk op tafel gezet, zodat er zes borden op de te kleine tafel staan. Gelukkig is de bediening erg vriendelijk, zodat de drankjes ook niet worden geleverd. Wat is een land als dit toch heerlijk.
Ontdek meer van
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.