Vandaag staat een echte krachtproef op het programma: de beklimming van de Paglia Orba, een imposante bergtop van 2.525 meter, via de Col de Vergio. Deze zwarte route uit de Rother-wandelgids is de zwaarste en langste wandeling die we tijdens deze reis ondernemen. De dag begint vroeg – om 07.30 uur zitten we al in de auto – ondanks een nogal onrustige nacht. Blaffende honden deden verwoede pogingen om koeien uit de straten te jagen. De koeien lieten zich niet imponeren, wij des te meer.
Een betoverend begin
We starten op een hoogte van 1.329 meter, met nog 1.350 meter aan stijging voor de boeg. Het pad voert ons door een dal dat lijkt te komen uit een prehistorische tijd. Enorme dennenbomen met verweerde stammen en grillige wortelstructuren geven de omgeving een bijna surrealistische uitstraling. De boomstammen, gebleekt door de zon, liggen verspreid als sculpturen in het landschap. Ondertussen volgen we kristalheldere beekjes die in terrassen naar beneden kletteren. Het is een betoverend begin van een lange, uitdagende dag.
Refuge Ciottulu di i Mori
Na een flink stuk klimmen, op 1.990 meter, bereiken we de Refuge Ciottulu di i Mori, een populaire stop op de GR 20. Deze bekende wandelroute doorkruist heel Corsica en trekt jaarlijks duizenden wandelaars. De refuge is een eenvoudige plek waar je kunt overnachten in slaapzalen of op een kampeerterrein. Hoewel praktisch, lijkt het ons niets om hier tussen tientallen of zelfs honderden wandelaars te bivakkeren. Na de rust van het pad zou dat bijna een cultuurschok zijn.
Hier wijken wij af van de GR 20 en vervolgen onze tocht richting de Paglia Orba. Vanaf dit punt wordt het serieus. De zwarte codering laat zien waarom: het terrein wordt steeds ruiger, en we moeten ons over enorme rotsblokken, smalle richels en steile kliffen manoeuvreren. Het pad is nauwelijks meer te herkennen en wordt alleen gemarkeerd door kleine stapeltjes stenen, de zogenaamde steenmannetjes. Regelmatig staan we stil om onze route te bepalen en om te overwegen of het nog verantwoord is om verder te gaan.
Spannend, maar riskant
Hoe verder we komen, hoe indrukwekkender het landschap. De uitzichten zijn adembenemend: grillige bergkammen, diepe kloven en een horizon die zich eindeloos lijkt uit te strekken. Dit is de rauwe, ongerepte natuur van Corsica op zijn best. Maar de wandeling wordt ook steeds uitdagender. De afgronden worden dieper, en de smalle paden vragen om uiterste concentratie. Hier maken we geen fouten; een misstap kan fatale gevolgen hebben.
Mette besluit eerder dan ik dat het genoeg is geweest. De risico’s worden simpelweg te groot. De top blijft onbereikbaar, maar dat voelt niet als een teleurstelling. Deze wandeling was al een avontuur op zich – een fysieke en mentale uitdaging die ons tot het uiterste heeft gedreven.
Een ervaring om nooit te vergeten
Hoewel we de top niet hebben bereikt, was dit een van de meest spectaculaire wandelingen die we ooit hebben gedaan. De spanning, het landschap en het overweldigende gevoel van de natuur maakten het een ervaring die we nooit zullen vergeten. De Paglia Orba heeft indruk gemaakt, en de herinnering aan deze dag zal nog lang blijven hangen.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
