Wat is het toch fijn om wakker te worden na een nacht van volledige stilte. Onze dag begint relaxed met een ontbijt in het restaurant van onze accommodatie, al blijkt dat de €8 per persoon helaas niet waard. Gelukkig redden we de ochtend bij de boulangerie iets verderop, die ons verwent met versgebakken brood en heerlijke lokale hapjes.
Terwijl ik mijn laptop openklap voor een paar uur werk – vakantie is geen excuus om de vakantiekas niet aan te vullen – ligt Mette ontspannen op het strand. Haar rust wordt echter ruw verstoord door een iets te harige zonnebadgast die beslist dat naakt zonnebaden te dicht bij haar een goed idee is. Gelukkig wordt hij aangesproken door een local, want op publieke stranden is FKK hier niet gewenst. Crisis afgewend, en Mette kan verder ontspannen.
Als mijn werk erop zit, sluit ik me bij haar aan en neem ik een verfrissende duik in de azuurblauwe zee. Niets zo fijn als dat directe contrast tussen inspanning en ontspanning. Daarna besluiten we om terug te keren naar de Vallée du Fango, dit keer om de volledige wandeling tussen de Ponte Vecchio en de Pont de Tuarelli te maken.
De magie van de Fango-rivier
Het is alsof de natuur hier steeds mooier wordt naarmate je verder loopt. Elk stuk van de route langs de Fango-rivier biedt een nieuwe verrassing: kristalheldere poeltjes, kabbelende watervalletjes en stroomversnellingen die door de kloven slingeren. Het water varieert in kleur van turquoise tot smaragdgroen, en de kleurrijke stenen in de rivierbedding – in tinten van rood, blauw, grijs en paars – zorgen voor een bijna surrealistisch decor. Het lijkt haast alsof iemand een schilderij tot leven heeft gewekt.
Het is tegen de 30 graden, wat de zwemstops onderweg extra welkom maakt. We vinden een rustig plekje om even helemaal op te gaan in de natuur. Het koude water is een genot, en de fotogenieke omgeving biedt volop inspiratie. Dit keer heb ik mijn statief bij me, zodat ik de schoonheid van deze plek beter kan vastleggen. Iedere hoek biedt een nieuw beeld dat vraagt om een foto.
Een avond vol gedeelde smaken
De dag sluiten we af in het restaurant van ons hotel. Mijn keuze voor eend blijkt een schot in de roos, maar Mette heeft minder geluk met haar gerecht. Gelukkig hebben we de gewoonte om ons eten altijd te delen, zodat ze toch kan genieten van een goede maaltijd. Samen blikken we terug op een dag die in alles het karakter van Corsica weerspiegelt: ruige natuur, serene rust en af en toe een verrassend moment.
Ontdek meer van
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.