Het verlaten van de camping in Polen wordt ons belet door een hek dat vannacht op slot is gedaan. De camping is dan wel verlaten, dat betekent niet dat er gratis gebruik van kan worden gemaakt. Als we de beheerder hebben gevonden en hem tevreden hebben gesteld met enige bankbiljetten, is hij zo vriendelijk het hek weer te openen. We kunnen naar Litouwen. Het eerste en het armste van de drie Baltische staten. Tot aan Kaunas rijden we door een licht glooiend en bovenal saai landschap, waarin grauwe vervallen huizen en oude fabrieken staan. Misschien dat voetgangers daarom de snelweg mogen oversteken. Dit kan op plaatsen waar twee verkeersborden staan. Het eerste is driehoekig, met een rode rand en een stip in het midden. Daarnaast staat een driehoekig bord met een poppetje. We denken dat het bord met de stip ‘pas op’ betekent. Het wordt ons niet duidelijk wie er precies moet opletten

Weg van de snelweg wordt het landschap een stuk interessanter. De huizen zijn van hout en geverfd in vrolijke kleuren. De mensen (Lee Towers) lijken meer op Zweden dan op Polen. Kippen scharrelen op straat en in de moestuinen. Lada’s staan geparkeerd voor de huizen. We rijden langs Kryžiu Kalnas, de kruisberg bij Šiauliai in het noorden van Litouwen. Het is een bijzonder lijpe verzameling van tienduizenden kruizen in alle soorten en maten. Nieuw, oud, gebroken, netjes geplaatst of zo maar neergekwakt. Het is een indrukwekkende plek, zomaar ergens in de leegte van dit land. In deze leegte zoeken we naar een bord of wegwijzer met het internationale begrip ‘camping’. Dat is dus fout. De taal die ze hier spreken is volstrekt onbegrijpelijk en voor een camping gebruiken ze het woord ‘poilsiavieté’. Enige gelijkenis kunnen we niet ontdekken. De taal is zo ingewikkeld dat we voor de camping zelfs een spelletje pictionary nodig hebben om duidelijk te maken dat we willen kamperen en dat we zelfs onze tent daarvoor willen gebruiken. Iets wat op een camping toch vrij normaal is

Fit en uitgeslapen kunnen we de lange rit naar Riga maken. Volgens onze berekening is Riga een ongelooflijk goedkope stad, dus het is maar goed dat we zijn uitgeslapen. Er moet namelijk dringend worden geoefend op het drinken van vodka. We zijn tenslotte onderweg naar Rusland. Omdat het toch allemaal zo goedkoop is, proberen we direct de cocktails uit. Lange uren worden korter en de gesprekken met het uur interessanter. Toch? De Estlandse drank blijkt echter sterker dan de Hollandsche reizigers, waardoor we de volgende dag met een soort van heipaal in het hoofd de stad moeten verkennen. De hoofdstad van Letland is gevuld met Art Nouveau gebouwen en genoeg terrassen om het rustig aan te kunnen doen. Zo kunnen we optimaal genieten van het bijzondere natuurschoon dat alle hoeken en gaten van de stad bewoond. Vanaf één van de terrassen bekijken we hoe een vers getrouwd stel een slot, tussen de vele duizenden sloten, aan de reling van de brug bevestigd. De sleutel gaat vervolgens over de schouder het water in. Voor ‘eeuwig’ verbonden. In het slot zijn de namen en de datum van het huwelijk gegraveerd. Zo komen wij er achter wat de datum van vandaag is en dat we nog genoeg tijd hebben om de trein in Moskou te halen.