Het beloofd een droge dag te worden en daarom wachten we niet lang voor we starten met een wandeling door de Witte Karpaten. We rijden naar Brumov-Bylnica, waar we de auto parkeren naast de potraviny. We hebben vier liter water mee, meerdere chocoladerepen en ieder drie belegde broodjes. Daar kunnen we het wel even mee redden. De Witte Karpaten is de meest westelijke bergrug van de Karpaten. Het gebergte is in 1996 uitgeroepen tot UNESCO Biosfeerreservaat, vanwege de grote natuurlijke rijkdom. Het staat bekend om z’n orchideeënweiden, beukenbossen, beekjes en bronnetjes, boomgaarden en onkruidrijke akkers. We wandelen dan ook door velden vol met wilde bloemen tegen de heuvel op. De velden gaan over in een dicht gemengd bos, waarna we over de toppen van de bergrug, die niet hoger zijn dan 800 meter, weer door de bloemrijke weiden lopen. We volgen de Tsjechisch-Slowaakse grens en blijken ook de enigen te zijn die dat doen. Het is hier dan ook erg mooi en rustig. Net als overal in deze landen staan de bosranden vol met jachthutten en uitkijktorens. In het jachtseizoen zullen de jagers uit de omgeving hier een beste tijd hebben.

Door de heerlijk geurende en vol kleur staande velden lopen we langzaam maar zeker weer naar beneden. We komen terecht in Nedasova Lhota, waar we twee jaar geleden nog op fietst doorheen zijn gekomen op weg naar Slowakije. We hoeven er maar vijf minuten te wachten op de bus, die ons voor 16 Kronen per persoon (€ 0,65) meeneemt naar Brumov-Bylnice. Eten doen we die avond weer in het restaurant van Bojkovice. Op de camping borrelen we tot laat met onze nieuwe vrienden Wilko en Marjan. Het zijn ‘ons soort mensen’. Ze hebben geen kinderen en ze zijn van plan om een camping te beginnen bij hun nieuwe huis op de grens tussen Groningen en Drenthe.