Het heeft de hele nacht flink geregend. Gelukkig is het droog als we na het ontbijt van gebakken eieren en brood (58 UAH = € 5,80) weer op de fiets stappen. De route die we in gedachten hebben, wordt ons ten zeerste afgeraden door twee mannen, waarvan er een Duits spreekt. De non-verbale communicatie die hij daarbij gebruikt, doet vermoeden dat we op die route vast komen te zitten in de zuigende modder. We gaan daarom verder op de ‘hoofdweg’, met het aanduiding ‘T’. In Verkhni Vorota die we wat aankopen in een kleine winkel. Veel keuze is er niet, maar wel vers brood en een zak biscuitjes. Met een telraam wordt het verschuldigde bedrag bepaald. We rijden door kleine boerendorpen met rijk versierde houten huizen in de kleuren lila, paars, blauw, groen of gewoon bruin. De buitenmuren hebben verfijnde patronen gemaakt met kleine latten. In Slowakije zijn dit soort dorpen inmiddels een toeristische attractie. Hier zijn dorpen als deze geen bijzonderheid. Andere toeristen zijn er sowieso niet. Op de erven zien we kippen en ganzen scharrelen, terwijl de honden lekker liggen te luieren. De bewoners zijn vooral druk met het uitlaten van hun koeien. In de groene weiden staan de koeien te grazen, onder het toeziend oog van een vader met zijn zoon. Tussen de velden stroomt het water van de kleine stroompjes naar beneden. In de velden staan constructies van hout, waartegen sommige als de eerste hooibergen zijn aangestapeld. Bloemen zijn hier in overvloed: margrieten, gevlekte orchis, grote ratelaar, achillea, knoop en viooltjes. Uitzonderlijk grote versgroene varens en berenklauw maken het beeld compleet. We fietsen door onbedorven bossen. Beekjes stromen in de lage delen en met watervalletjes worden de hoogteverschillen overbrugt. Het is hier zo groen als in een tropisch regenwoud. In de velden komen we koeien, schapen en geiten tegen. In een kleine winkel, annex wat dan ook, schuilen we tegen de regen. We bestellen een kopje thee, waarvan het water met ijzeren emmers uit de waterput wordt gehaald. Een van de aanwezige Babushka’s is ongelooflijk dik en heeft helblauwe ogen. De enige vitrine in de winkel staat vol met ketchup en mayonaise. Een derde deel van de winkel is gevuld met sterke drank. De houten schappen zijn gevuld met honing, druivensap, ingeblikte vis, chocolade, oploskoffie, snoep, tandpasta, luchtverfrisser, maandverband, 14 kopjes, drie pannen, vier borden, 12 schalen, twee fluitketels en ca. 15 broden, waarvan een groepje meisjes er ieder een komt kopen, om deze vervolgens uit de hand te eten.
Net voor Sojmy slaan we linksaf richting Dolyna. Het is een grotere weg, die wordt aangeduid met een ‘P’. Voor een hoofdweg is deze weg ook weer heerlijk rustig. Over een afstand van 30 kilometer moeten we een hoogteverschil van 500 meter overbruggen. De weg voert door het brede dal van de Rika rivier. Veel van de huizen in dit dal zijn van steen en de paar dorpen hebben een weinig interessante uitstraling. Naarmate we verder in het smaller wordende dal komen, komen er meer en meer houten huizen, is het land kleinschaliger en verandert de rivier in een bergstroom. De eerste 20 kilometer hebben we de wind in de rug, waardoor we fluitend tegen de lichte helling van 1-2 procent op fietsen. Dieper in het dal wordt de helling steiler met percentages van 8-10 procent. Gelukkig hebben ze niet bezuinigd op haarspeldbochten, zodat erger wordt voorkomen.
Het plan was om vandaag door de fietsen naar Dolyna, maar als we op 900 meter hoogte langs een hotel fietsen, besluiten we dat het voor vandaag mooi is geweest. Voor 250 UAH (€ 25,-) krijgen we een kamer in het verder geheel verlaten hotel. Al het personeel helpt mee om onze collectie rode tassen naar de kamer te verplaatsen. Ook in dit best wel luxe hotel zijn de gordijnen te kort en is het tweepersoons bed voorzien van twee te kleine dekbedden. Maar gelukkig hebben wel een grote televisie. In het hotel maken we kennis met een Tsjech, die in dit hotel een ‘schatje’ heeft. Niet dat zijn vrouw in Tsjechië dat weet. Hij staat er op dat we vodka met hem drinken. Hij tipt ons ook over de specialiteit van het restaurant. De forel is echter nog rauw, waardoor de kok en de serveerster niet ophouden met het aanbieden van hun excuses. Wij proberen zo snel mogelijk excuses te maken om in alle rust nog een wandeling door de mooie omgeving te maken.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
