De laatste dagen in Maleisië hebben we doorgebracht aan de oostkust van Maleisië. Cherating om precies te zijn. Het was de bedoeling dat we hier zouden genieten van zon en strand, maar helaas bleek dit ook dit keer niet mogelijk te zijn. Bij aankomst begon het te regenen en de zon hebben we de dagen dat we er verbleven niet meer gezien. Om de een of andere reden werd ons in Thailand en Maleisië geen goed weer gegund, wanneer we van zon en strand wilden genieten. Het is dat we een bijzonder riante bungalow hadden, waar we lekker kunnen relaxen, anders waren we depressief geworden. In Maleisië en Thailand waren we continue getuige van het slechtste weer in 40 jaar. Positief bekeken mochten we nog bij zijn dat we er zo goed zijn afgekomen, want er waren genoeg verhalen van mensen die gestrand waren of in gevaarlijke situaties terecht waren gekomen door de vele overstromingen. We leven nog, al was de zongebruinde huid erg ver te zoeken. In Cherating waren we ook weer getuige van het grootste nadeel van Azië: lawaai! ‘Als je een vrijstaande bungalow hebt en de bungalow van de achterbuurman staat 3 meter verderop, waarbij de badkamers nog als extra scheiding fungeren en je kunt de TV van je achterbuurman horen, terwijl het hard regent, dan weet je…… ik ben in Azië.’ We waren dus eigenlijk wel opgelucht toen we naar Singapore gingen.
Singapore
Helaas konden we niet kamperen in Singapore, zoals eigenlijk de bedoeling was. De camping was gesloten, vanwege vandalisme!! In Singapore, jawel. Zo heilig is Singapore dus echt niet. Hierdoor moesten we een hotelkamer nemen ten bedrage van Euro 22,50. Een koopje in Singapore. Qua prijzen hadden we ons voorbereid op het ergste in deze stad, maar we kwamen er als snel achter dat je Singapore zo duur kunt maken als je zelf wilt. Eten is, net als elders in Azië, spotgoedkoop en het bier en de wijn is er zelfs goedkoper dan in Maleisië. Dat is een prettig gegeven. Singapore is een westerse stad in Azië, zonder de Aziatische nadelen. Dat wil zeggen dat geluidsoverlast ontbreekt, het verkeer is prettig rustig, van luchtvervuiling is niets te merken en de straten zijn schoon! Het mooiste van alles was, dat we in Singapore harde broodjes, oude kaas en salami konden krijgen. Iedere Nederlandse reiziger zal het beamen: een leven zonder kaas is zwaar!
We moeten zeggen dat we van Singapore meer hadden verwacht! Het is een leuke stad om doorheen te wandelen, want je wordt hier als voetganger een keer niet gediscrimineerd. Het is een nieuwe en rijke stad en dat is te zien. Alles is goed onderhouden en om een Singaporeese dollar meer of minder wordt niet gekeken. Chinatown, Little India en Little Arabia zijn wijken, waarvan het een verademing is om doorheen te struinen. Alles staat goed in de verf en ziet er uit als nieuw (wat het voor een groot deel ook is). Singapore is echter niet zo spectaculair als dat we hadden verwacht. Waarschijnlijk hebben we inmiddels al te veel Aziatische gekheid gezien, om nog verbaasd te staan. Vijf jaar geleden was Singapore nog een bijzonderheid in Azië, maar door de waanzinnige ontwikkelingen in de rest van Azië, begint Singapore inmiddels achter te lopen. Maleisië is de grote concurrent. Bedrijven vestigen zich nu in Kuala Lumpur, de havenactiviteit loopt terug doordat Maleisië een nieuwe haven heeft aangelegd en de luchthaven van Kuala Lumpur snoept inmiddels de vluchten van Singapore weg. Zo gaat dat hier. Ruim 70 procent van de Singaporeanen is Chinees. De stelling is dan ook gerechtvaardigd dat ontwikkelingshulp heel goed kan bestaan uit het meezenden van een aantal Chinezen.
Melbourne
Op vrijdag 13 januari was het tijd om afscheid te nemen van Azië, waar we 7 maanden hebben doorgebracht. Met het vliegtuig gingen we naar Melbourne. Door de bewolking konden we helaas niets zien van Indonesië, maar wel hadden we een waanzinnig uitzicht op Australië! Vanuit de lucht ziet het continent er uit als het oppervlak van Mars. Of lijkt Mars op Australië? We gaan dit het komende jaar zeker nog verder ontdekken. Op de luchthaven van Melbourne werden we opgewacht door Sarah en Mike. Voor de mensen die dat nog niet weten. Wij hebben Sarah en Mike ontmoet op de Love Parade van 2003 in Berlijn en we zijn contact wezen houden. Ze zijn in de tussentijd met ons nog een keer naar een party in Nederland geweest en nu was het onze tijd om hen te bezoeken. Zij zijn Australiërs en wonen in Melbourne. Wij kunnen de komende tijd bij hen logeren. Erg riant en gezellig.
Melbourne, de hoofdstad van de staat Victoria, is een waanzinnige stad. De stad heeft ca. 3,5 miljoen inwoners, maar beslaat zo’n beetje het oppervlak van half Nederland. De zon schijnt veel, de mensen zijn mooi en vriendelijk. Het leven is er relaxed en er is ruimte te over. In de week die we hier nu zitten hebben we al meer op het strand gezeten dan in de twee en een halve maand Thailand en Maleisië. De hele stad ligt zo’n beetje aan het strand. Dat is ook niet zo heel moeilijk, want de stad ligt rond een grote baai, waardoor Melbourne bijna 80 km strand heeft. Het is het mooiste strand dat we ooit hebben gezien: kristalhelder water met bruin zand. Volgens de Australiërs is dit echter het slechtste strand van Australië. Het wordt dus alleen maar beter. Inmiddels hebben we ons hitterecord al verbroken: afgelopen zondag was het 45 graden in de schaduw. Er waait dan een ongelooflijke hete föhn uit het noorden. Rondom Melbourne branden een aantal grote ‘bushfires’, maar geen Australiër die zich daar echt druk over maakt.
We hebben de laatste week nogal nuttig besteed. We hebben inmiddels een werkvisum in ons paspoort zitten, we zijn in het bezit van een sofinummer, zodat we kunnen werken en we zijn de trotse bezitters van een Australische bankrekening. We zijn hard op zoek naar werk in Melbourne voor de komende werken en we hebben al diverse gesprekken gehad. We hopen uiterlijk maandag ergens te kunnen beginnen. Ook zijn we op zoek naar een auto, die hopen we komend weken te hebben. Al met al gaat het dus helemaal niet slecht. Helemaal ook niet, als je ziet dat we al een barbecue hebben gehad, bier bij een drive-in bottelshop hebben gehaald, een groot aantal flessen Australische wijn hebben gedronken, ons eerste buideldier hebben gezien (possum), veel vrienden hebben gemaakt en als klap op de vuurpijl: we zijn naar een cricketwedstrijd geweest! Australië tegen Zuid-Afrika in een volgeladen cricket stadion. Het was een korte wedstrijd, het was na 8 uur al afgelopen! Inmiddels hebben we de spelregels door, maar je kunt het toch niet echt een interessante sport noemen. Het grootste deel van de tijd gebeurd er helemaal niets, of wat heen en en weer gehuppel na dan! Je kunt stellen dat we al aardig beginnen te integreren. No wurries mates!
En verder
Voorlopig gaan we hier niet meer weg! We kunnen in ieder geval een jaar in Australië blijven! We zijn van plan om nog sowieso tot 17 februari in Melbourne te blijven, want dan komt Karel! We willen dan langzamerhand richting te westen gaan rijden, terwijl we onderweg gaan werken op de vele boerderijen.
Via deze weg willen we ook nog iedereen bedanken die ons, met hun sponsorbijdrage, door Azië hebben geholpen. We hebben hierdoor geld overgehouden, dat we nu hard nodig hebben in het dure Australië, dat overigens nog steeds goedkoper is dan Nederland. Het is verbazingwekkend hoe belachelijk duur alles in Nederland is! Hoe kan dat, waar blijft al het geld? Maar goed, we willen ook Merlijn nog speciaal bedanken, want zonder hem, was er van deze website geen sprake geweest! Merlijn, je bent de bovenste beste! Wij staan nu voor jullie gezien op de kop en het water stroomt inderdaad andersom door het doucheputje, maar we zijn wel bereikbaar! We hebben een mobiel nummer, waarvan we echter niet weten hoe duur het is, wanneer je dat zou bellen. Ook hebben we een adres. Dus mocht er een enorme behoefte zijn om ons te bellen, dan kan dat. Houdt er wel rekening mee dat het bij jullie 10 uur vroeger is! Post is natuurlijk altijd welkom!
Ontdek meer van
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.