De afgelopen drie weken hebben we doorgebracht in het oosten van Georgië. Het is het grensgebied met illustere landen en streken als Tsjetsjenië, Dagestan en Azerbeidzjan. Een interessante regio waar de mannen je bekend voorkomen, omdat je ze al eerder op televisie bent tegengekomen. Alleen dan in verband met negatief gedoe (oorlog, geweld, destructie). Niets negatiefs in Georgië. Georgië is misschien wel het mooiste land van de wereld, met de op na aardigste mensen ter wereld. De Turken staan toch echt met stip op nummer 1. De laatste drie weken in Georgië waren weer een heel avontuur. Avonturen die ons voor langere tijd naar Tusheti hebben gelokt en ons veel eten, wijn, chacha en fijne ontmoetingen in de mooiste omgevingen hebben gebracht.
Tusheti
De verborgen regio Tusheti ligt tussen de 4.000 meter hoge bergen die de grens vormen met Tsjetsjenië en Dagestan. De enige manier om deze tot 1975 volledig van de wereld afgesloten regio te bereiken, is via een pas die nog geen drie maanden per jaar is geopend. De levensgevaarlijke smalle onverharde weg door de bergen, langs diepe afgronden en tientallen restanten van lawines, moet ieder voorjaar deels weer opnieuw worden aangelegd. Midden juli komen de laatste lawines naar beneden en eind september valt alweer de eerste sneeuw. Ooit vonden de Sovjets het nodig om elektriciteit aan te leggen, maar om onverklaarbare redenen staan de masten er nog wel, maar zijn de kabels sinds lang verdwenen. Op enkele families na is het gebied in de winter geheel verlaten. In de korte zomer zijn de steile, groene hellingen en dalen het domein van de herders met hun reusachtige kuddes, die bewaakt worden door hun even reusachtige honden. Deze honden zijn dan wel getraind in het doden van wolven, maar ook wandelaars kunnen maar beter niet in de buurt komen van de zachte schapen. In de lange winter hebben de wilde dieren vrij spel. Wolven, beren en andere gevaarlijke dieren jagen dat het een lieve lust is. Totdat het bijna tijd is voor de lente. Dan is er al zo lang niets meer te eten, dat de wolven ook op de weinig overgebleven mensen beginnen te jagen. Tot voor kort werd de rust in dit gebied met enige regelmaat verstoord door Tsjetsjenen die zich wilden verschuilen voor de Russen, Russen die op zoek waren naar Tsjetsjenen, Russische bommen die ”per ongeluk” vielen en mensen die ”per ongeluk” werden ontvoerd. Dit laatste naar verluidt door de Russen om Georgië een onveilige reputatie te geven.
Georgië en de Georgiërs
Zoals gezegd is Georgië misschien wel het mooiste land ter wereld. Op een klein oppervlak vind je er hoge bergen, dichte bossen, subtropische landschappen en kusten, halfwoestijnen, bijzondere dieren en planten en erg fijne mensen. De beste en vaak de enige manier om ergens te verblijven is bij de mensen thuis. Voor een vast bedrag krijg je een mooie kamer in een vaak reusachtig groot huis, en alle maaltijden die je op een dag nodig hebt. Je bent gedurende je verblijf onderdeel van de (vaak) uitgebreide familie. Als het je ergens niet aan te kort komt is het wel aan eten. Eten zul je en veel ook en ja, je wordt er inderdaad langzaam wat ronder van. De ontbijttafel bestaat uit gerechten die wij normaal niet zo snel als ontbijt zouden nuttigen (pasta, patat, salade, pannenkoeken, het eten van de avond er voor), maar een goed begin van de dag is wel het halve werk voor de rest van de dag. Als je een lange wandeling gaat maken, wordt er een lunchpakket voor je klaargemaakt. Hier een ‘go-packet’ genoemd. Ondanks het uitgebreide ontbijt wil de familie het niet op hun geweten hebben dat je verhongerd. Het gemiddeld gewicht van een lunchpakket is daarom al snel twee tot drie kilo. Al wandelend kom je regelmatig terecht in al eerder genoemde ‘chacha-ambushes’. Weet je die te vermijden of in elk geval de schade daarvan in de perken te houden, dan kom je midden in de natuur wel een of meerdere groepen picknickende Georgiërs tegen. Ze zijn gezellig fik aan het stoken in het nationaal park, terwijl dat zogenaamd streng verboden is. Je moet minstens wat proeven van al het lekkere eten. Als je geluk hebt krijg je alleen wijn aangeboden, als je pech hebt, gaat het al snel over op de chacha. Dat het nog geen tien uur in de ochtend is, lijkt alleen ons iets uit te maken. In Georgië beleef je de natuur met een tic. Mocht je dan toch nog uitgehongerd thuiskomen, dan staat er een dusdanig uitgebreid avondmaal voor je klaar, dat je simpelweg niet kunt weigeren.
Zoals inmiddels wel duidelijk is geworden, houden Georgiërs wel van hun drank. Met name dan van wijn. Het is heel goed mogelijk dat de kunst van het wijn maken duizenden jaren geleden is uitgevonden door de mensen die vroeger in het huidige Georgië woonden. Bijna elke zichzelf respecterende Georgiër (die niet in een Sovjet-flat woont), heeft een groot deel van de (grote) tuin vol staan met druiven. Vanaf september is het hele land in de weer met de druivenoost en het maken van wijn. Overal waar je bent, bijna iedereen die je ontmoet, van allemaal krijg je eigen gemaakte wijn. Witte wijn is hier roze, want filteren vinden ze maar onzin. Onzinnige dingen zijn er voor de Fransen.
Het rijgedrag van de Georgiërs
Om van A naar B te geraken is in Georgië nooit een probleem. Genoeg marchutka’s (kleine bussen), taxi’s, jeeps of auto”s waarvan de eigenaar wel wat wil bij verdienen. Afhankelijk van waar je naar toe kies je een vervoermiddel naar keuze. Een ding weet je altijd zeker en dat is dat de chauffeur een man is, want vrouwen zitten hier bijna nooit achter het stuur. Iets anders waar je zeker van kunt zijn is dat je het ”nieuwe rijden” wordt gedemonstreerd. Binnen een paar seconden (je zelfs een lada kan dat) wordt er opgetrokken naar 120 kilometer per uur. Of het nu in een dorp is of op een drukke weg, het maakt allemaal niets uit. Wanneer de gewenste snelheid is bereikt, wordt de motor uitgeschakeld en laat men de auto uitrollen tot deze bijna stilstaat. Dan gaat de motor weer aan en wordt de demonstratie herhaald. Onveilig is dit zeker niet, want je hebt het altijd getroffen met de beste chauffeur van Georgië. Alle andere weggebruikers maken fouten, letten niet op, geven geen ruime of remmen te vaak. De politie snapt er al helemaal niets van. Om je zelf nog duidelijker op de weg te positioneren dient veelvuldig gebruikt te worden gemaakt van de toeter. Voor een automobilist is er nog een ding erger dan andere automobilisten en dat zijn voetgangers. Voetgangers zijn minderwaardig en dienen waar mogelijk te worden afgesneden en aangereden. De enige functie van een zebrapad die wij hebben kunnen ontdekken, is het de voetganger duidelijk maken dat er nog meer dan normaal moet worden opgelet. Vanwege al dit asociale rijgedrag is het geen wonder dat veel auto”s met barsten in de voorruit rondrijden. Nog meer auto”s missen onderdelen zoals bumpers en voorlampen. Dit vormt dus geen reden om niet te mogen rijden.
Conclusie
Georgië een geweldig land. Als de Russen zich koest houden, dan zal Georgië zich zonder twijfel binnen hele kort tijd gaan ontwikkelen tot een populair vakantieland. Hierdoor kan dit land zich verder ontwikkelen en loskomen van het negatieve imago, omdat het nou eenmaal op de Kaukasus ligt. Als wij iets hebben gemerkt de afgelopen vijf weken, is dat Georgië een bijzonder prettig en veilig land is. Geheel in tegenstelling tot wat de media (en het Ministerie van Buitenlandse Zaken) je willen doen geloven. Liefhebbers van natuur, cultuur, avontuur, lekker en veel eten, wijn en chacha, moeten niet lang twijfelen en zo snel mogelijk een vlucht boeken naar dit (nog) onbekende land op de Kaukasus.
Ontdek meer van
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.