Alle Russische wegen leiden naar Moskou, maar als we op hetzelfde bord zowel Helsinki als Moskou zien staan, moeten we concluderen dat er iets niet klopt. We keren en rijden voor de tweede keer dwars door de stad om de M10 te bereiken. Deze verbindt St. Petersburg met Moskou, een afstand van bijna 700 kilometer. Vlak buiten St. Peterburg worden we aangehouden door de GAI (de Russische verkeerspolitie). We hebben 25 kilometer te hard gereden door een dorp, waar maar 60 kilometer per uur gereden mag worden. Het dorp is ons in het geheel niet opgevallen, maar het zou kunnen zijn dat ze er die vervallen schuur mee bedoelen die we zijn gepasseerd. Omdat Jeroen rijdt moet hij meekomen. Bij de achterblijvers passeren ondertussen een aantal doemscenario’s de revue, waaronder die van arrestatie en deportatie. In plaats dat Jeroen wordt afgevoerd, komt hij terug naar de auto om de 100 roebel (3 euro) te halen die moet worden betaald. Als we na de betaling weer verder mogen rijden, zien we de agent de bon verscheuren en de snippers uit zijn raam gooien.

De weg is erg saai en voert ons door een uitgestrekt moerasgebied waar de weg tientallen kilometers kaarsrecht doorheen loopt. Langs de weg wordt de monotonie van de berken en dennen af en toe doorbroken door een armoedig lintdorp met een tiental verzakte houten constructies. We willen de nacht doorbrengen in Veliky Novgorod, de oudste stad van Rusland. Het oude centrum van de stad bestaat uit een volledig ommuurde vesting met oude huizen, kerken moet koepels en een klooster voor nonnen. Op het grote plein staat een vier meter hoge Lenin nog fier overeind. Het zou een prima plek zijn om te overnachten, maar omdat er van de camping niets meer over is en het enige hotel van de stad buiten ons budget valt, besluiten we door te rijden.

We zijn op zoek naar een plek om onze tent op te zetten, maar in dit uitgestrekte moeras is dat niet mogelijk. Elke zijweg die we inrijden loopt na een paar honderd meter dood in het moeras en elke modderig dorp wordt bewoond door dronkaards in militaire uniformen. Het is al geheel donker als we aankomen bij een truckstop. Daar worden we hartelijk uitgelachen, als we duidelijk maken onze tenten te willen opzetten op het kleine stukje gras tussen de grote vrachtwagens. Het is misschien niet de beste camping, maar ondanks de dieseldampen, de vele muggen en de regen, staan we hier best goed en gezellig.

De weg naar Moskou is meer van hetzelfde: een lange rechte weg door het moeras. Langzaam maakt dit moeras plaats voor een gecultiveerd glooiend landschap. Door de toename van het verkeer en de onvermijdelijke politieposten langs de weg wordt duidelijk dat we een grote stad naderen. Het is heerlijk om onderdeel uit te maken van de verkeerschaos en te genieten van het uitzicht van flatwijken en dampende schoorstenen. De stad Moskou wordt ontsloten door een viertal ringwegen, waarvan wij de derde pakken om het oostelijke district Izmaylovo te bereiken. Daar komen we terecht bij het Izmaylovo hotel, dat voor de Olympische Spelen van 1980 is aangelegd. Het complex bestaat uit vier identieke torens met in totaal 7.500 kamers. Meer Sovjet dan dit is bijna niet te krijgen. Het comfort is dan wel van het type vergane glorie, na al die regen en muggen van de afgelopen weken hoor je ons niet klagen. We hebben het namelijk gehaald: we zijn in Moskou!