We hebben besloten om morgen te vertrekken uit Adelaide. Vandaag ruimen we onze spullen netjes op. We pakken de kisten opnieuw in, maken de auto schoon en dat soort dingen meer. ”s Middags rijden we via de heuvels naar de druivencamping om het restant van ons salaris in ontvangst te nemen. Onderweg krijgen we nog een probleem met de auto. Omdat het een lange, steile afdaling is, schakel ik de auto handmatig naar de tweede versnelling om op de motor te kunnen remmen. Per ongeluk schakel ik de auto echter in z’n achteruit, terwijl we nog met een aanzienlijke snelheid vooruit rijden. Foute boel. Ik kan niets meer. De remmen doen het niet meer, ik kan amper meer sturen en ook kan ik geen gas meer geven. Lichte paniek slaat toe. De auto is toch niet kapot? Met moeite zet ik de auto stil langs de kant van de weg. We staan nogal beroerd, zo midden in een bocht en op een helling. Zonder remmen durf ik alleen niet verder te rijden. Uit veiligheidsoverwegingen gaat Floor een stuk terug staan om het achterop komende verkeer te waarschuwen. Het goede is dat iedereen die langsrijdt vraagt wat er aan de hand is en of ze ons ergens mee kunnen helpen. Vooralsnog is dat niet nodig, want we gaan eerst maar eens zelf onderzoeken wat er aan de hand is. Het olielampje op het dashboard brandt. Om de een of andere reden heeft de fout geleidt tot het afslaan van de auto en een geheel leeg oliereservoir. We vullen de olie weer bij en starten de auto. Alles lijkt weer goed te werken, maar het langt ons handig om morgen nog even langs de garage te rijden.

Op de druivencamping in Clarendon moeten we wachten op Steve. We zien iets bizars. Een paar dagen geleden is er een dikke tak uit een eucalyptus gevallen. Precies op de plek waar we met onze tent stonden. Het bizarre is dat er vorige week ook al een dikke tak uit een boom was gevallen. Toen precies op de plek waar we in eerste instantie onze tent wilden opzetten. Het had duidelijk allemaal zo moeten lopen, zoals het is gelopen. Als Steve is gearriveerd overhandigd hij ons een enveloppe met daarin de $ 179,- die we nog tegoed hebben. Hiermee kunnen we vast wel wat boodschappen doen. We rijden naar een ‘shopping mall’ in Adelaide voor de boodschappen van komende week. We lopen langs stroopwafels, mergpijpen, kano”s en chocolade hagelslag. We kunnen ons niet bedwingen. Voor in totaal $ 90,- hebben we genoeg eten en snacks gekocht om het een week uit te zingen. Negen liter wijn maken onze voorraad compleet.

Omdat we inmiddels ‘lid’ zijn van Medicare lopen we gelijk ook even langs het kantoor van Medicare dat in elke shopping mall aanwezig is. We blijken de factuur van het huisarts bezoek in Christies Beach te kunnen declareren. Van de $ 51,- krijgen we 85 procent terug. Zelfs de facturen van het bezoek aan de huisarts in Melbourne, van twee maanden geleden, blijken we te kunnen declareren. Ook daar krijgen we nog 85 procent van terug. De Nederlandse reisverzekering wilde ons daarvoor helemaal niets vergoeden. Dit is zo wel een lucratief dagje geworden. We hebben de campingkosten van de druivencamping niet hoeven te betalen, we hebben een groot aantal medische dollars terug ontvangen en hebben een enveloppe met druivendollars in ontvangst genomen. Wij kunnen wel weer even vooruit.