We struinen wat door en door de kaart van Dali vinden we een bijzonder lekker plekje. Een park, helemaal verscholen, waar de lokale bevolking komt om thee te drinken en spelletjes te spelen. Het lukt ons een eigen tafel met stoelen te bemachtigen, om net als de Chinezen in alle luxe en rust thee te drinken. De Chinezen vinden het geweldig dat we hier zitten. We worden door iedereen vriendelijk begroet en we worden veel toegelachen. We vinden het dan ook erg relaxed om hier te zitten en in het dagboek te schrijven en een boek te lezen. Voor de lunch lopen we even naar de afhaal. Eten in China is vaak een feest. Onze favoriete gerechten zijn: geroerbakte aubergines, roerbakmix van ei en tomaat en kip met cashewnoten (in het Chinees wordt die laatste vertaald met ‘de kip die over de berg vliegt’. In Yangshuo was de eend met sinaasappel erg lekker. In Dali eten we bijzonder lekkere appel- en chocoladetaart. In het City Café in Kunming konden we erg lekker westers eten: pasta, döner kebab, sandwiches, burrito’s . Wauw. In China hebben we over het algemeen erg gezond en goedkoop gegeten. We proberen wel om met een westers ontbijt te beginnen en een uitgebreide lunch tussen de middag. Kant- en klaarmaaltijden eten we alleen in de trein. Deze miepakketten die je klaar moet maken met kokend water zijn eigenlijk niet te vreten.
In een Engelse boekhandel kopen we een taalboekje voor Vietnam. We hadden er ook al een voor Laos gekocht. We hadden echt niet zonder die van China gekund. Omdat ze in Vietnam een westers schrift hanteren zal het in Vietnam allemaal wel gemakkelijker zijn, maar in Laos hebben ze weer een heel ander schrift. ’s Avonds struinen we wat rond op zoek naar een terras voor een lekker biertje. Dit blijkt vrij moeilijk te vinden, want van een terras vol met luidruchtige Chinezen (toeristen) worden wij niet vrolijk. Op een ‘geheime’ binnenplaats lopen we tegen een groot aantal stijldansende Chinezen aan. Dit is wat we graag tegenkomen. Het valt ons op dat alles er vreselijk serieus en passieloos aan toe gaat.
We hebben ’s avonds een erg leuke avond met een Amerikaans stel uit Florida. Natuurlijk gaat het gesprek al snel weer over Bush en de hartgrondige hekel die ze aan die man hebben. Zij werkt op de ambulance en hij is brandweerman. Daardoor komen we al snel op het onderwerp leven naar de dood, godsdienst en evolutie. Ze hebben al veel mensen dood zien gaan en op de rand tussen leven en dood gezien. Zij geloven wel degelijk in het hebben van iets van een geest, door een subtiel verschil tussen iemand die leeft en iemand die dood is. Het was een heftig, maar erg boeiend gesprek. Het verkrijgen van nieuwe inzichten is een van de leuke dingen van reizen.
