Er staat een krachtige zuidwestelijke wind en wij ploeteren daar tegenin op onze route langs de Elbe. We passeren grote aantallen bepakte fietsers die in de aanbevolen richting fietsen en nu dus de wind in de rug hebben. Niet alleen de wind is gedraaid sinds we de dag er voor zijn begonnen in Magdeburg. Ook de richting waarin we fietsen is veranderd. De harde wind blaast ons eerst met grote snelheid richting het noordoosten, maar nu de Elbe in een grote bocht richting het noordwesten stroomt hebben we de wind vol tegen. Omdat de rivier tot Hamburg niet van plan is van richting te veranderen, ziet het er naar uit dat we de wind moeten accepteren of het plan moeten wijzigen.   Â
Fietsen langs de Elbe
Mette weet inmiddels dat niemand blij wordt als ze gaat fietsen in de bergen (zonder motortje). Daarom hebben we een route uitgestippeld door Oost-Duitsland dat wordt gekenmerkt door het ontbreken van reliëf. Langs de Elbe fietsen we naar de Oostzee om via de Havel en het merengebied van Mecklenburg-Vorpommern in Berlijn te komen. Dan fietsen we verder naar het oosten om via de Spree op de een of andere manier in de buurt van Dresden te komen om daar de Elbe weer op te pakken. Maar plannen zijn er voor om te wijzigen.
Net als de rivier, slingeren ook wij door het agrarische land waar het land wordt bebouwd met graan en mais.
Iets ten noorden van Magdeburg parkeren we de auto bij een oud kasteel langs de Elbe waar we de eerste nacht logeren. Vanwege de harde wind besluiten we om de Elbe stroomafwaarts te volgen. Net als de rivier, slingeren ook wij door het agrarische land waar het land wordt bebouwd met graan en mais. In dit lege land zien we meer reeën dan mensen. Het landschap wordt niet vervuild door ontelbare windmolens, maar verrijkt door dikke bomen die hier nog mogen groeien. We passeren enkele oude Hanzesteden die meer charme bezitten dan de overige dorpen en stadjes, waar sinds het einde van de DDR het leven uit is verdwenen.
De Elbe Radweg is de meest populaire fietsroute van Duitsland en dat merken we. Nu we in noordwestelijke richting fietsen en de harde wind vol tegen hebben kost het ons moeite om te genieten. Eerlijk gezegd vinden we het hier ook te veel op het Nederlandse rivierland lijken en de stoet aan fietsers begint ons ook tegen te staan. De zin om de rivier nog een paar dagen te volgen is ver te zoeken. In een opwelling besluiten we met de wind in de rug naar het noorden te fietsen. We nemen afscheid van de brede Elbe en verruilen het rivierenlandschap voor dat van uitgestrekte bossen vol naaldbomen.
We kamperen aan het water van de kleine rivier de Elde, waar we meer reeën zien dan mensen
Het duurt niet lang voor ons fietsplezier weer terug is. De wind in de rug helpt enorm, maar ook de rustige paden en wegen waarop we de enigen zijn. We kamperen aan het water van de kleine rivier de Elde en vervolgen onze weg door bossen en velden naar Schwerin, de hoofdstad van Mecklenburg-Vorpommern. We fietsen langs de oever van de meren die deze schitterende stad omringen en komen in de stromende regen in het door toeristen overspoelde Wismar terecht. Ook al zouden we hier willen blijven om te schuilen, het lot bepaalt anders. In de wijde omtrek is geen hotelkamer meer te krijgen. Duitsland viert vakantie en dat zullen we weten ook.
Langs de Oostzee en de Müritzsee
De Oostzeekust-fietsroute (Eurovelo 10) is één van de populairste fietsroutes in Duitsland en wij volgen die vanaf Wismar tot voorbij Rostock. We passeren de populaire (en overvolle) badplaatsen Kühlungsborn, Heiligendamm en Warnemünde. Bijna continue hebben we uitzicht op het vlakke water van de Oostzee, waar we ’s avonds vanuit een verscholen kampeerplek in de duinen, de zon oranje in zien ondergaan. Het is niet alleen de drukte die ons op dit fietspad langs de Oostzee tegenstaat. We zijn zo gewend aan en verwend met de schitterende Nederlandse Noordzeekust met haar brede stranden en uitgestrekte duingebieden, dat dit een beetje tegenvalt. Vakantie is niet alleen loskomen van de dagelijkse patronen, voor ons is het zeker ook belangrijk om geïnspireerd te raken door landschappen die anders zijn dan thuis.
Zonder spijt nemen we dan ook weer afscheid van de Oostzee om in zuidelijke richting naar Berlijn te fietsen. We fietsen tientallen kilometer over schitterende onverharde paden door eindeloze bossen met niets dan volmaakte stilte. Dit is het domein van de wolf, bevestigd door pootafdrukken en uitwerpselen met de botresten er nog in. We slingeren over paden die alleen op onze GPS staan aangegeven en die ons over betonplaten door een licht golvend landschap voeren, waarin loofbossen worden afgewisseld met velden vol zonnebloemen en goudgeel graan. We kamperen langs bosranden, achter hooibalen en naast een veld vol mais, waarin de zwijnen ’s nachts genieten van een feestmaal.
We zijn aangekomen in het merengebied van Mecklenburg-Vorpommern, waar het door een gelukkig toeval zomer is geworden. We volgen de Havel Radweg door een afwisselend gebied van loof- en naaldbossen, meren en moerassige rietlanden. Onze onverharde route loopt van het ene naar het andere meer, waarin we kunnen zwemmen en afkoelen. Het glooiende landschap maakt plaats voor de platheid van Brandenburg. Wat blijft zijn de verstilde bossen en de vele meren, sloten en kanalen die we volgen tot het centrum van Berlijn. Het is hier werkelijk schitterend.
Van West naar Oost-Berlijn
Langs de Havel fietsen we via Oranienburg richting Spandau, het meest westelijke stadsdeel van Berlijn en de vroegere grens tussen Oost-Duitsland en West-Berlijn. Nu wordt er op het water massaal gerecreëerd, tot 1989 zou je worden neergeschoten als je het zou wagen hier te gaan zwemmen. De tijden zijn gelukkig veranderd, waardoor wij onbekommerd dwars door de stad kunnen fietsen. In Berlijn wonen 3,6 miljoen inwoners, maar doordat we via een groene zone de stad in fietsen merken we daar niet zo veel van.
Langs het water passeren we duizenden, misschien wel tienduizenden tuinhuisjes op weg naar stadsdeel Mitte. Het midden van de stad is sinds de hereniging onherkenbaar veranderd. Vroeger liep hier een brede strook niemandsland wat lang een litteken is gebleven in de nu herenigde stad. Nu staat het vol met hypermoderne gebouwen, waarvan de opvallendste het enorme glazen Hauptbahnhof en de betonnen Bundeskanzleramt zijn. Dit is het regeringscentrum van de hoofdstad van Duitsland, maar ook een belangrijke historische plek waar heden en verleden samen komen. Het symbool daarvan is zonder twijfel de Brandenburger Tor.
Tientallen jaren lang was de Brandenburger Tor onbereikbaar voor iedereen, nu fietsen we eronderdoor
Omdat het tijdens de Koude Oorlog niet mogelijk was de Brandenburger Tor te passeren, is de oude stadspoort symbool gaan staan voor de Duitse eenwording. Tientallen jaren lang was de Brandenburger Tor onbereikbaar voor iedereen, nu fietsen we eronderdoor op weg naar de Alexanderplatz over Unter der Linden. Langs de Spree fietsen we via de oostelijke stadswijken naar de Müggelsee, waar we Berlijn achter ons laten en onze route vervolgen door een leger wordend landschap van velden en bossen.
Fietsen langs de Oder
De Oder vormt de grens tussen Duitsland en Polen. De route er naar toe voert ons door een leeg, vlak en weinig inspirerend landschap. Het gebied doet eerder Pools dan Duits aan, maar dat kan komen doordat we melancholie eerder associëren met Polen dan met Duitsland. Nu staan er nog wat stoppels op de akkers, in de winter is alles kaal en grauw. We fietsen maar snel door naar de dijk waarover de Oder-Neisse-Radweg loopt. Deze route loopt over fietspaden, jaagpaden en soms kortere stukken over wegen langs de Oder. Het is een weids open landschap van moerrassen en graslanden vol grazende dieren met een traag stromende meanderende rivier die we volgen tot Frankfurt an der Oder.
Hoe veel mooier het fietsen langs de Oder boven de Elbe ook is, langzaam maar zeker bekruipt ons het gevoel dat we liever iets anders zouden doen. De keuze om in Oost-Duitsland te gaan fietsen was ingegeven door het ontbreken van bergen en heuvels. In het vlakke landschap zouden we beiden kunnen genieten van het plezier van fietsen en het vrije kamperen dat we zo graag doen. Maar de realiteit is dat we eigenlijk liever in de bergen willen zijn. Mette in haar wandelschoenen en ik op de fiets. Daarom besluiten we ons rondje niet af te maken en per trein terug te keren naar onze auto in Maagdenburg, waarna we ieder voor zich gaan doen wat we het allerliefste doen. Plannen zijn er tenslotte om aan te passen.
Ontdek meer van
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
One thought on “Duitsland | Langs Elbe en Oder”