Frankrijk | Corsica: Barbaggio

Frankrijk | Corsica: Barbaggio

We vertrekken uit Asco met enige weemoed, terwijl de wind nog altijd door de bergen giert. De smalle weg naar beneden vraagt al onze aandacht; door de regenval van gisteren liggen er overal stenen die van de hellingen zijn gevallen. Aangekomen in het dorp zien we een koe nonchalant over het terras van een verlaten café slenteren – typisch Corsicaans en goed voor een lach.

Onze volgende en laatste bestemming is Saint-Florent, aan de noordkant van het eiland. Hier staat een krachtige noordwestenwind die de zee tot woeste golven opjaagt. Overal zien we witte schuimkoppen op de golven. Ondanks het onstuimige karakter van de zee, is het heerlijk weer. Met 24 graden en een zonnetje voelt het bijna alsof Corsica ons een afscheidscadeau geeft.

In Saint-Florent lunchen we in het charmante centrum. We kiezen voor pizza met uitzicht op de jachthaven, waar de ene luxe boot na de andere ligt aangemeerd. De sfeer is ontspannen en Mediterraans: pastelgekleurde gevels, smalle straatjes en een licht briesje dat door het dorp waait. Daarna rijden we naar een baai net buiten de stad. Hier vinden we een beschutte plek waar we de rest van de middag genieten van de zon, de zee en de rust.

Voor de laatste paar nachten verblijven we in Barbaggio, een klein dorpje in de heuvels vlakbij Saint-Florent. Onze studio is eenvoudig maar comfortabel en heeft een goed uitgeruste keuken. Eindelijk maken we de ravioli klaar die al dagen in de koelkast ligt. Gegratineerd met wat groenten smaakt het verrassend goed. Het is een eenvoudige, huiselijke afsluiter van een dag vol indrukken.

Op onze laatste vakantiedag, besluiten we om er nog één keer alles uit te halen. We kiezen voor een makkelijke wandeling langs de Désert des Agriates, een ruig en verlaten gebied ten noordwesten van Saint-Florent. Na een hobbelige rit over een onverharde weg beginnen we aan het pad, dat ons langs de meest adembenemende plekken voert. De turquoise zee is zo helder en kleurrijk dat het meer lijkt op een strand in Thailand dan op Corsica.

Het waait hard, waardoor veel stranden niet geschikt zijn om even te relaxen. Maar de wandeling zelf is schitterend: witte zandstranden, grillige rotsen en een zee die in honderd tinten blauw en groen schittert. Uiteindelijk vinden we een beschutte inham waar het water kalm is en het zand zacht en wit. Hier genieten we van een laatste duik in de Middellandse Zee. Het strand is wel wat drukker dan we hadden gehoopt, maar in het laagseizoen valt het nog mee. We moeten er niet aan denken hoe dit paradijs eruitziet in het hoogseizoen – waarschijnlijk een drukte van jewelste.

’s Avonds sluiten we onze reis in stijl af met een diner in een goed beoordeeld restaurant vlakbij onze accommodatie. Voor €39,50 genieten we van een driegangenmenu. Mijn keuze voor foie gras als voorgerecht blijkt achteraf minder ideaal; ik realiseer me later dat er geen diervriendelijke variant van bestaat. Gelukkig maken de andere gerechten en de fijne sfeer veel goed. Het hoofdgerecht, eend, is perfect bereid, en we proosten op een fantastische reis.

Met een volle buik en een voldaan gevoel kruipen we voor de laatste keer in bed op Corsica. Morgen vertrekken we vroeg naar de haven om de boot naar het vasteland te nemen. Hoewel de realiteit weer roept, blijft Corsica – La Île de Beauté – in ons hart. Deze reis was een avontuur vol natuur, rust en indrukwekkende landschappen. Een eiland waar je altijd naar terug wilt keren.


Ontdek meer van

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Geef een reactie

Nieuwste verhalen

Dit vind je misschien ook leuk

error: Inhoud is beschermd

Ontdek meer van

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder