We staan vroeg op om het klooster te bezoeken dat naast onze ger staat. Er zou een ochtend ceremonie plaatsvinden, maar de enige activiteit in de weide omtrek komt van de honderden grondeekhoorns die rennen, springen, vallen en weer door gaan. Het is een bijzonder fijn tafereel zo vroeg in de ochtend. Beter dan het ontbijt dat ons wordt voorgeschoteld, want echt prettig smaken het muffe schaap en naar overgeefsel smakend aaruul (gedroogde kwark) niet op dit vroege uur. Voordat we kunnen vertrekken heeft Aamaa een paar uur nodig om de auto te repareren. De vering blijkt namelijk aan beide kanten te zijn gesneuveld. Omdat Aama blijkt te beschikken over een MacGyver achtige handigheid, hoeven we ons geen zorgen te maken over een goede afloop.
Wanneer we Erdenet, de locatie van één van de grootste kopermijnen ter wereld, passeren, beginnen we te slingeren. Een lekke band. We worden gedropt bij een familie in een ger, waar we zullen blijven tot dat Aamaa de auto weer heeft gerepareerd. De kinderen zitten ons vanaf een afstand stil aan te staren. Vol interesse bekijken ze hoe en wat we allemaal gaan eten. We delen alles met hen. Buiten de ger ontdooid de boel. Er ontvouwd zich een watergevecht en een kampioenschap worstelen met vijf kinderen tegen één volwassene. Het is een dolle boel. Fysiek gesloopt door het stoeien met de kinderen stappen we in de weer gerepareerde auto. Net op tijd, want een enorm noodweer van hagel en regel, daalt neer over Erdenet.
Het indrukwekkende Mongoolse landschap trekt hortend en stotend aan ons voorbij. Hortend en stotend, omdat er hier geen verharde wegen zijn. Net als we genoeg hebben van al die uren in de auto en ergens willen stoppen om de tent op te zetten, komen we aan op onze bestemming: Khutag Ondor, een woestijnachtig gebied met zandduinen aan de Selenga rivier. Tussen de zandduinen zoekt een kudde winderige schapen en geiten naar schaarse stukjes gras. We zetten onze eigen tent op, want kamperen op de grootste camping ter wereld is wat we willen. Net als zwemmen in deze heerlijke rivier. Na een avondmaal van mutton (schaap) maken we een vuur aan de oever van de rivier. Aan de heldere hemel fonkelen miljoenen sterren. Ook Aamaa komt bij het vuur zitten en de uit Ulaanbaatar meegebrachte vodka gaat rond. We hebben goede, bijzondere en grappige gesprekken door het maken van tekeningen in het zand. Onder andere over de wilde beesten die vannacht rond ons tent zullen sluipen. Slaap lekker. Misschien tot morgenochtend.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
