Fietsers moeten goed eten. Ik ben geen uitzondering. In Almaty ben ik in luilekkerland aangekomen. Langs de groene brede straten vind ik een ontelbaar aantal restaurants en cafés. Vaak met een schaduwrijk terras. De afgelopen maanden was ik al blij met iets anders dan pasta met tonijn of kebab. In Almaty kan ik Mexicaans, Vietnamees, Italiaans of Kazachs eten. De keuze is hier reuze. Maar eigenlijk hoef ik niet te kiezen. Mijn oog is gevallen op de vele hamburgerrestaurants. Ik eet wit, bruin of zwart brood met een enkele burger, dubbele burger, een spicy burger of een burger met champignonsaus. De hamburgers eet ik met zwarte latex handschoenen, want zo heurt het hier. Als toetje drink ik milkshakes uit bekers met een grote M of drink ik cappuccino met een dun laagje kaneel en een cheesecake er bij. Ook eet ik schepijs, softijs en ijs op stokjes. Het leven van een fietser is bijzonder aangenaam in Almaty.

Na een aantal maanden door Centraal-Azië te hebben gefietst, komt Almaty als een aangename verrassing. Het is de vroegere hoofdstad van Kazachstan, maar nog steeds het economische en culturele centrum van het land. Er wonen tegen de twee miljoen mensen en allemaal lijken ze in grote SUV’s te rijden. Het naar de juiste persoon toeschuiven van een envelop met wat biljetten, schijnt voldoende te zijn om hier je rijbewijs te halen. Opvallend genoeg hebben zebrapaden hier weer een functie. En niet alleen als decoratie. Iedereen stopt voor zebrapaden. Ik kan er veilig gebruik van maken en loop niet het risico overhoop te worden gereden door een SUV met een geblondeerde Kazach achter het stuur. De straten zijn breed en voorzien van schaduwrijke bomen. Sommige met een of twee groene stroken speciaal voor fietsers.

In het centrum van Almaty is duidelijk zichtbaar dat Kazachstan het meest welvarende land is in Centraal-Azië. Hier geen half ingestorte gebouwen, loze stoffige vlaktes, niet afgemaakte gebouwen en autowrakken op straat. Hier geen gaten of kuilen in het wegdek, maar glanzend zwart asfalt met een mooi trottoir er naast. Hier staan en rijden glimmende dure auto’s. In de winkels is alles te krijgen. Restaurants en cafés zijn er in alle maten en soorten: voor de nouveaux riche en voor mensen zoals ik. Ik zie mooie, jonge mensen flaneren in hippe kleding en ik waan me af en toe in een Europese stad. Het is een gevarieerde mix van mensen: ik zie Slavische, Mongoolse, Chinese en Turkse gezichten. Ik zie korte rokjes naast volledig bedekt. Ik zie mannen op kleedjes knielen richting Mekka en jongens en meisjes skaten op een dikke beat.

’s Avonds neemt de levendigheid toe en lijkt heel Almaty naar buiten te gaan. Favoriete plekken zijn de parken met het reuzenrad, waarvan ik er wel vier heb geteld. De terrassen in de stad lopen vol en voetgangers nemen een deel van de straten over. Er wordt muziek gemaakt, ijs gegeten, op bankjes gezeten en gehangen en er wordt gekeken en bekeken. Op de terrassen wordt wijn gedronken uit grote glazen, maar ik besteed mijn aandacht liever aan het Kazachse weissen bier. Het is een stad waar ik in het donker over straat kan lopen zonder bang te zijn in een gat te verdwijnen, zodat ik er zonder risico nog eentje kan drinken voordat ik naar mijn hotel terugkeer. Almaty is een perfecte plek om een fietsreis door Centraal-Azië te eindigen, maar niet voor mij. Ik fiets nog een stukje door.