Na de lange wandeling van gisteren en de daarop volgende gezellige avond met Rene en Patricia, starten we de ochtend rustig. Uitslapen, schrijven en lezen op het dakterras tussen de geurende bloemen en de fluitende vogels. Hagedissen ritselen door de planten en een wat grotere hagedis wacht op een (veilige) gelegenheid om het terras over te steken. Om 12.00 uur is het echter tijd voor een activiteit. We gaan naar het hoogste punt van het eiland: Roque de Los Muchachos. Het mooie is dat je daar met de auto kunt komen. Bizar is alleen de tijd die je daar voor nodig hebt. Vanaf Los Llanos kunnen we de 2.426 meter hoge top zien liggen. Hemelsbreed een afstand van misschien maar 12 kilometer. Het issue is dat dit het steilste eiland ter wereld is. Van Los Llanos moeten we eerst naar beneden, naar Santa Cruz, waar we ons weer op zeeniveau bevinden. Daar is het halfbewolkt, wat weer bevestigd dat we ons op de juiste kant van het eiland bevinden.
We rijden langs het strand en de haven, door een paar tunnels en dan is het alleen maar klimmen geblazen. De ene haarspeldbocht naar de andere en dan nog veel meer haarspeldbochten. Wagenziekte is onvermijdelijk en halverwege moeten we even stoppen voor wat frisse lucht en wat te eten. Op het eerste deel van de klim staan er nog allemaal huisjes met kleine akkers, waar soms met de hele familie wordt gewerkt. Dan rijden we door dennenbossen, die worden afgewisseld met dichte laurierbossen. De panorama’s worden steeds indrukwekkender. Een dicht wolkendek ligt tussen La Palma en Tenerife en wij rijden daarboven. Dat levert mooie plaatjes op.
Na 25 kilometer te hebben geklommen zitten we boven de bomen. Er ontvouwt zich een geheel ander landschap: dit is ‘natures workshop’. Hier valt met grote regelmaat iets groots naar beneden. De ruigheid en de kleuren hierboven heb je beneden helemaal niet in de gaten. We zitten hoog boven de wolken, op een weg die afbrokkelt waar je bij staat en waar een verkeerde manoeuvre leidt tot narigheid. Vlak onder de top komen we langs het ‘Observatorio Astrofisico. Dit is de grootste en het belangrijkste sterrenkundige observatorium op het noordelijk halfrond. Er staan hier een 15-tal grote instrumenten van een diversiteit aan landen, om de raadselen van ons universum te helpen verklaren en te ontdekken. Hier is de zogenaamde internationale luchtwet van kracht, die onder andere bepaald da er geen vliegtuigen over de Canarische eilanden mogen vliegen. Wat dus leidt tot luchten zonder ook maar enige vorm van vervuiling.
Vlak onder de 2.436 meter hoge Roque de Los Muchachos parkeren we de auto. Het is een wandeling van 200 meter naar een rotspunt waar je de adem wordt ontnomen. We kijken recht in de gigantische caldera die zich kilometers in alle richtingen uitstrekt. We kijken 2 kilometer naar beneden. Dit is een schaal die niet is te bevatten. De erosiegevoelige kliffen van de caldera zien er zeer gevaarlijk uit. De wanden zijn een kleurenmix van paars, rood, bruin en oker. De kraterrand zien we links en rechts weglopen. Aan de overkant, negen kilometer verderop zien we de 1.844 meter hoge Pico Bejenado, waar we een week geleden nog bovenop stonden. Daar weer achter zien we de 1.807 meter hoge top van de Birigoyo en de rij van vulkanen die we gisteren nog hebben bewandeld. De oceaan omringt ons in het noorden, westen en oosten. Tenerife, La Gomera en El Hierro zijn duidelijk zichtbaar. Dit eiland vraagt om een volgend bezoek, want we zijn hier nog lang niet klaar met onze ontdekkingsreis.
La Palma is een klein eiland, maar toch heeft het ons twee uur gekost om de 90 kilometer af te leggen die we nodig hadden om van Los Llanos naar dit punt te komen. Zoals eerder gezegd: hemelsbreed is de afstand 12 kilometer. Dit is het effect van een 3-dimensionaal landschap als La Palma. Terug is het hetzelfde verhaal. We rijden via de westelijke, minder interessante, zijde weer naar beneden. Bij Puerto de Tazacorte, bijna 60 kilometer verder, bereiken we het laagste punt om de Barraco de Las Angustias over te steken. Op dit punt kijken we recht in de gapende opening van de Caldera de Taburiente en ruim 2.400 meter omhoog naar de Roque de Los Muchachos. Het punt waar we anderhalf uur geleden nog bovenop stonden. Een base-jump zou sneller zijn geweest.
Na dit avontuur vinden we dat we een lekker visje hebben verdiend op de barbecue. We kopen twee dorado’s, een handvol grote garnalen en een paar tapa’s. Verse vis is hier bijzonder betaalbaar: € 6,- voor twee grote vissen en € 0,50 voor een hand grote garnalen. Als het donker is steken we de barbecue aan en gaat de vis, gewikkeld in aluminium er op. Tien minuten aan iedere kant en dan nog eens vijf minuten aan beide kanten. Dertig minuten blijkt de perfecte tijd te zijn om deze verse vissen smakelijk gaar te krijgen.