In ons huisje hoog in de bergen is het koud. De wind giert en de regen plenst op het dak. Als we naar buiten kijken zien we niets behalve de regendruppels tegen het raam en de wolken die aan blijven rollen uit het dal. De airco staat aan. Niet om het huisje af te koelen, maar juist om de binnentemperatuur wat omhoog te brengen. In plaats van proosten met cocktails op het buitenterras, zitten we bedekt met dekens een serie te kijken op de bank. Bij een wintervakantie op de Canarische Eilanden hadden we beelden van korte broeken en blauwe luchten. Niet van Nederlandse novemberkou. 

We zijn naar La Gomera gekomen om de Nederlandse winter te ontvluchten. Om het gebrek van licht en warmte te compenseren met zonovergoten dagen met aangename temperaturen. Om te wandelen door indrukwekkende en oogstrelende landschappen. Maar ook om te vieren dat we eindelijk weer kunnen doen wat we het allerliefste doen: het ontdekken en verkennen van schitterende plekken. We like to explore some more.   

La Gomera is het ruigste van de zeven Canarische Eilanden. Nog relatief onbekend bij de Nederlander, maar al tientallen jaren populair bij de Duitse rustzoeker en oude en jongere hippies gekleed in gestreepte linnen broeken. Grootschalige hotels en resorts zijn er niet. Hoogbouw ontbreekt. De kustlijn is grotendeels wild en ongerept. Behalve rust vind je hier schitterende wandelroutes: door diepe labyrintachtige kloven, door dalen vol palmbomen en oogverblindend groene terrassen, over rauwe bergkammen en door het grootste en meest ongerepte laurier regenwoud ter wereld: Een bos vol mysterieus gevormde bomen, waarvan de takken vol hangen met fonkelend groene baardbossen.  

Bij de ene wandeling wanen we ons in het tropisch regenwoud, waar alleen het geroep en geschreeuw van de apen ontbreken. Bij een andere wandeling lijken we het decor te betreden van Jurassic Park. Net als de andere Canarische Eilanden is ook La Gomera van vulkanische oorsprong. In de loop van ontelbare jaren hebben wind en regen het eiland geboetseerd in een waar wandelparadijs. De heersende wind voert vochtige lucht aan uit het noordoosten. Deze condenseert tegen de bergen tot een wolkenzee die er voor zorgt dat het noordoosten van het eiland bedekt is met een altijd groen regenwoud. Het zuiden van het eiland daarentegen is droog.

Vroeger werd het water met een uitgekiend netwerk van irrigatiekanalen van het natte noorden naar het droge zuiden getransporteerd. Als je goed kijkt zie je overal nog de kanalen lopen, vaak gemetseld tegen onmogelijk steile hellingen. Water loopt er tegenwoordig niet meer door deze kanalen. Er voor in de plaats zijn kilometers leidingen en buizen aangelegd, waarmee de terrassen in het zuiden worden geïrrigeerd. Water om te drinken komt uit de zee of wordt verkocht in plastic flessen. De kanalen brokkelen langzaam maar zeker af. Ze eroderen mee met de rest van het landschap.

Elke dag rijden we in onze huurauto naar de start van weer een nieuwe wandeling. Inspiratie halen we uit de wandelgids van Rother, waarvan we meestal de door hen gemarkeerde top wandelingen selecteren. La Gomera is maar een klein eiland, maar doordat het volledig bestaat uit ruige bergen , zijn de afstanden lang en kost het veel tijd om van het ene naar het andere deel van het eiland te rijden. Omdat we verschillende delen van het eiland willen verkennen, wisselen we daarom om de paar dagen van accommodatie.

De eerste dagen op La Gomera hebben we een valse start. De lucht is wazig van het vele stof afkomstig van het Afrikaanse vasteland. Daarna volgt de kou en de regen. Dat we onze eerste accommodatie hebben gehuurd in ‘Los Altos’, wat ‘de hoogte’ betekent, helpt niet om in een zonnige vakantiestemming te komen. Maar gelukkig is het maar tijdelijk. Na regen komt zonneschijn. De hemel wordt helder, de wolken verdwijnen en de temperatuur loopt op tot ruim 20 graden. La Gomera presenteert zichzelf als ‘La Isla Bonita’.

La Gomera

50 photos