Zoals bedacht rijden we naar de garage in Leigh Creek, waar we te horen krijgen dat de monteur niet aanwezig is. We durven het niet aan om de 200 kilometer naar Hawker te rijden, waardoor er niets anders op zit dan terug te rijden naar Copley. We worden ”welkom” worden gegeten door een nogal geïrriteerde garagehouder die duidelijk al wist dat we eraan kwamen. Want, zo weet hij ons fijntjes te vertellen, ”we got something they call a telephone”. Hij gedraagt zich als een op zijn tenen getrapte puber die in zijn eer is aangetast. Hij wil onze auto niet meer repareren. Wij zijn zeker Nederlanders? Ja dus! Zijn wij dan soms de enigen die kritisch zijn en vragen stellen? Gelukkig is er nog een andere monteur werkzaam die onze auto nog wel wil repareren. Hij is ook niet te beroerd om een goede uitleg te geven over het probleem en wat er moet gebeuren om dat probleem op te lossen. De auto rijdt boven een bepaalde snelheid schokkerig, omdat we op vijf in plaats van zes cilinders rijden. Dit wordt weer veroorzaakt door een defecte ”spark-cable”. Het vervangen van zo’n kabel kan alleen inclusief het vervangen van de bijbehorende sparkplug. Dit schijnt te behoren tot het normale onderhoud van een Holden. Dat moet je dan natuurlijk net even weten. Waarschijnlijk is de koolstofkern in de kabel gebroken door het rijden over de wasbord wegen. Weten we ook direct dat onze auto daar niet heel geschikt voor is. De monteur controleert op ons verzoek ook direct de remmen van de auto, omdat we het geluid daarvan ook niet helemaal vertrouwen. Gelukkig blijkt er daar niets mis mee te zijn. Ze kunnen nog wel een 20.000 kilometer mee. Voor deze uitgebreide check en reparatie betalen we $ 177,-. Toch significant minder dan wat ons gisteren werd verteld.

Met een OK verklaarde auto kunnen we dit akelige gat met 104 inwoners nog voor 12.00 uur verlaten. Van zichzelf beweren ze een ”vriendelijk dorp te zijn in het verre noorden van South-Australia”, wij associëren Copley eerder met inteelt. Het enige bestaansrecht van deze plaats is de nabij gelegen open kolenmijn die we dan ook even bezoeken. De mijn is een enorm gat in de grond met een maximale diepte van 200 meter, waaruit iedere dag 162 wagonladingen kolen worden gewonnen voor de energiecentrale in Port Augusta. Na dit bezoek rijden we de 162 kilometer door een volledig kaal landschap. Dit is de echte outback. Als we dan een kampeerbordje langs de weg zien staan hoeven we niet lang na te denken om de rem in te trappen.

Merna Mora Station is een ”boerderij” met een oppervlakte van 60.000 hectare, waar zes mensen werken en wonen. De boerderij heeft 1.500 schapen en ongeveer 1.000 runderen. De runderen brengen het grootste deel van hun leven ergens grazend door, waarna ze voor een aantal weken naar New South Wales gaan om daar te worden vetgemest. Vervolgens gaan ze naar Queensland om daar te worden geslacht voor de export naar Japan. De schapen worden gehouden voor de wol. Aangezien dit tegenwoordig niet zo veel meer oplevert, is er gezocht naar neveninkomsten, zoals ”kamperen bij de boer”. Deze familie heeft riante verblijven voor de schaapscheerders, die buiten het scheerseizoen worden verhuurd aan toeristen. Ook bieden ze voor $ 15,- kampeerplekken aan voor mensen zoals wij. De ”homestead” staat in een beschutte geul (een nu droge kreek), waar bomen staan. Vanaf een heuveltop zien we de westelijke begrenzing van het grondgebied dat wordt gevormd door de Flinders Ranges. De oostelijke begrenzing wordt gevormd door de witte zoutvlakte van Lake Torrens, dat we in de verte zien schitteren. Het gebied is gortdroog en er staan bijna alleen maar struiken en grassen in een bruinrode ondergrond. In de droge kreekbeddingen staan eucalyptusbomen.

Vanaf een winderige landingsbaan, die precies oost-west is georiënteerd, bekijken we de zonsondergang. Deze landingsbaan is bedoeld voor noodgevallen, zodat Dokter Jeff van de Flying Doctors hier kan landen. De wand van Wilpena Pound kleurt mooi rood door de reflectie van de ondergaande zon. Een groot nadeel van deze plek zijn de vliegen. Het is echt nodig om met een vliegennet te lopen om te voorkomen dat de vliegen je het leven volledig zuur maken. ”s Avonds echter kunnen we heel ontspannen een boek lezen in de tent bij het licht van onze schemerlamp. Als er een keer elektriciteit is, moet je daar gebruik van maken.