Samen met kamperen in de nationale parken, behoort een verblijf op een station tot de hoogtepunten van Australië. Op Indee Station zijn we duidelijk in een andere klimaatzone aangekomen. Het is hier een stuk warmer dan in de Karijini. Ook ”s nachts wordt het hier niet koud. Met een beetje geluk hebben we onze dikke fleece truien voorlopig niet meer nodig en hoeven we niet meer met al onze kleren aan te slapen. Vandaag meten we 31 ℃ in de schaduw, wat de normale wintertemperatuur blijkt te zijn. Niet zo raar als we bedenken dat we hemelsbreed zo”n 50 km van de heetste plaats van Australië zijn: Marble Bar.
Deze station is groot. Het totale gebied beslaat 100 x 60 kilometer. Ergens in dit uitgestrekte gebied zou een miniatuur uitvoering van Uluru moeten liggen; minimaal zo rood en helemaal volgekliederd met Aboriginals kunst. De track er naar toe zouden we met onze auto moeten kunnen berijden. Wel oppassen voor de diepe zandbakken. Het bushland is saai en eentonig. De track wordt ruiger en te smal voor onze auto. Daarom laten we de auto achter en lopen de laatste kilometers. Waarschijnlijk zijn we naast de Aboriginals de enigen die hier ooit lopen. Ook wel te begrijpen, want in de zomer is het hier met 50 ℃ nogal heet. De wandeling kan niet inspirerend worden genoemd en ook is het pad langer dan een paar kilometer. Langs het pad staat een monument ter herdenking aan een in de jaren zestig neergestort vliegtuig. Niet meer de originele plaats, want die is beschikbaar gesteld voor mijnbouw. Prioriteiten stellen is belangrijk.
Inderdaad ligt er een rode rots als een miniatuur uitvoering van Uluru op ons te wachten in het verder vlakke landschap. De rots lijkt te zijn opgebouwd uit allemaal dunne platen die een krakend geluid maken als we er op lopen. De rode kleur verraadt dat er veel ijzer in moet zitten. Van boven tot onder zijn er Aboriginal tekeningen te ontdekken: voeten, handen, pijlen, insecten, andere beesten en diverse vormen. Het is goed mogelijk dat deze inscripties tot 30.000 jaar oud zijn. De grote vraag is natuurlijk wat de betekenis van al deze tekeningen is. Misschien kijken we naar de oefenruimte van de Aboriginal kunstacademie. Gelukkig is deze locatie niet door vandalen bezoedeld. Inmiddels begrijpen we heel goed waarom de Aboriginals de locaties van hun historische locaties zo graag geheim willen houden.
Aangezien we flink doorlopen concluderen we dat we vandaag in totaal 14 km hebben gelopen in de woestijnhitte. Op een station als dit is dat nog wel verantwoord. Daarbuiten zou je dat niet zo maar moeten doen. Nu al waren de mensen van de station echter ongerust over onze lange afwezigheid. Goed om te weten dat ze ons zouden zijn gaan zoeken als we niet voor de avond zouden zijn terug gekomen. Het is hier sowieso erg relaxed. Er is ook een goede wasmachine die kosteloos is te gebruiken. Aangezien alles wel een wasbeurt kan gebruiken, hebben we vijf wassen nodig om alles weer spik-en-span te krijgen. In tegenstelling tot andere wasmachines in Australië, duurt elke was anderhalf uur en is het resultaat een schone was. Dit is iets bijzonders want van schoon wassende machines hebben ze in Australië nog nooit gehoord. Er is een echtpaar van wie we de laptop mogen gebruiken om onze foto’s te branden op een CD. We moeten profiteren van de weinige computers die we tegenkomen. Voor de tweede achtereenvolgende avond horen we het geluid van een uil. Het geluid als van een koekoek. Deze uil schijnt er uit te zien als een soort tak.
