De nacht in Melrose was donker en stil. Op het huilende geluid van de possums na dan. Om 7.00 uur ”s ochtends worden we wakker van de hoppende kangoeroes naast onze tent. Als vlak daarna het vogelkoor begint, met het kenmerkende geluid van de Laughing Kookaburra daarbovenuit, vinden we het mooi geweest. Het is tijd om op te staan. Daardoor zien we de zon als een oranje bol opkomen, waardoor de eucalyptusbomen op de camping in een oranje gloed worden gehuld. We blijken onze tent naast de enige termietenkolonie op de camping te hebben gezet. Normaal doen ze helemaal niets, maar zo pal naast hun fort worden ze toch wat agressief. Inpakken, douchen en wegwezen dus.
We rijden via een mooie weg naar Alligator Gorge in het Mount Remarkable National Park. Helaas is het vandaag een gure dag met dikke grijze wolken, waaruit een gestage regen begint te vallen. De voorgenomen wandeling valt dus letterlijk in het water. In plaats daarvan rijden we verder in noordelijke richting. Via nietszeggende gaten, die volgens de brochures een romantische en landelijke sfeer zouden moeten uitstralen, rijden we naar het deprimerende Quorn. In de lokale supermarkt kopen we verse groenten en kip voor het eten van vanavond. We komen daar een ouder echtpaar tegen dat Australië erg op Spanje vind lijken en het daarom niets aan vinden. Dat kan natuurlijk ook. Richting Hawker wordt het landschap al een heel stuk interessanter. Het wordt steeds kaler en de aarde begint al een behoorlijke rode kleur te krijgen. In Hawker tanken we de auto weer helemaal vol, waarvoor we dit keer $ 1,37 per liter betalen. We betalen liever te veel, dan dat we zonder komen te zitten.
Voordat we het Flinders Ranges National Park binnen mogen rijden, moeten we ons registreren. De kosten daarvoor bedragen $ 7,- per auto, ongeacht het aantal inzittenden. Daarvoor gebruiken we het registratieformulier (enveloppe) dat we kunnen pakken bij de ingang van het park. Dit formulier bestaat uit twee delen. Het geld doen we in de enveloppe, waarop we onze gegevens noteren, die we vervolgens deponeren in de daarvoor bedoelde brievenbus. Het andere deel plaatsen we duidelijk zichtbaar achter de voorruit. Al snel komen we een aantal emoes tegen, die erg veel lijken op struisvogels. Ze raken een beetje in de war wanneer je stopt om een foto te maken. Ze houden duidelijk niet van poseren. Het is erg grappig om te zien dat ze heel goed opletten, wanneer ze de weg willen oversteken. Wanneer ze dan uiteindelijk oversteken, doen ze dat rennend.
Midden in de Flinders Ranges ligt de 50 hectare grote Wilpena Pound Campground. Hier kunnen we staan waar we willen voor $ 16,- Dit soort campings zijn super riant. De kosten zijn acceptabel, je staat midden in de bush, maar je bent nog steeds voorzien van alle gemakken. Warm kunnen douchen is toch wel erg fijn en ook het tappen van drinkwater is geen overbodige luxe in deze droge omgeving. Vooral niet wanneer er activiteiten worden ontplooid, zoals een wandeling naar de top van het meest karakteristieke punt in de Flinders Ranges National Park: de Wilpena Pound. Het is een steile klim van drie kilometer naar Saint Mary Peak, met 1.170 meter het hoogste punt van de Flinders Ranges. Het mooie aan deze wandeling is dat er geen begroeiing is, zodat we continue van het steeds mooier wordende landschap kunnen genieten. Op de top kunnen we goed zien dat de Wilpena Pound een ovale bergketen is met een verlaagd plateau in het midden. In Australië zijn dan wel geen hoge bergen, het is zeker geen vlak land te noemen.
Op de camping lopen grote aantallen kangoeroes te schooien. Ze denken dat het volkomen normaal is om mee te eten met de pasta carbonara. Nou hebben ze ook wel een beetje gelijk, want wie wil er nou geen kangoeroe aan tafel? Na het eten worden we beloond met een waanzinnige sterrenhemel. We kunnen gelukkig wat langer buiten blijven zitten, omdat het aangenaam warm is en de wind afwezig is. Met hulp van de olielamp kunnen we daardoor nog relaxed een boek lezen in plaats van dat we om 20.00 uur al in bed liggen. Vroeg in bed liggen is misschien wel ontspannen, toch zeker niet elke dag. Er is hier echter niet veel anders te doen en de weinige andere mensen behoren tot andere generaties. We vragen ons inmiddels wel af waar al die rondreizende jongeren zijn. We zijn ze nog niet tegengekomen.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
