Bij besteding van minimaal $ 30,- bij de Woolworths ontvang je een kortingsbon, waarmee je bij de Caltex kunt tanken met een korting van vier cent per liter. Het is duidelijk dat we daar rekening mee houden en dat we daar gisteren ruim boven zaten. We hebben er op gegokt dat we vandaag goedkoper zouden kunnen tanken dan gisteren. In South-Australia fluctueren de prijzen bij de pomp nogal. Verder lijkt de benzine aan het begin van de week aanmerkelijk goedkoper te zijn dan aan het einde van de week. Vandaag hebben we in elk geval verkeerd gegokt. Met de korting kunnen we vandaag tanken voor $ 1,13 de liter. We vullen ook de jerrycan, niet alleen als reserve voor de auto, maar ook als voorraad om op te kunnen koken. Als we de banden op spanning hebben gebracht gaan we op weg. Ze zullen ons voorlopig niet meer in Port-Augusta tegenkomen.
Niet ver buiten Port Augusta passeren we de afslag ”Western-Australia: left, Northern Territories: right”. Wij slaan links af want we zijn op weg naar het westelijk deel van Australië, waarvoor we als eerste de Eyre Peninsula oversteken. We maken een stop in het voormalige mijnwerkersstadje Iron Knob. De mijn is al jaren niet meer in gebruik en het stadje is dan ook flink aan het degenereren. Het is ongelooflijk hoe die plaatsen in South-Australia er niet uit zien. Het enige verkeer dat we nu nog tegenkomen zijn de incidentele road-trains. Het is 300 kilometer over rechte wegen, door een eentonig landschap bestaande uit lage struiken en eucalyptusbomen. Verderop rijden we weer door eindeloze graanvelden. Met de cruise-control op 80 kilometer per uur rijden we voort. We hebben een weg genomen die ons ten zuiden van onze route brengt. Na 394 kilometer komen we aan op onze bestemming voor vandaag: Venus Bay. We zijn nu aan de westkust van het Eyre Peninsula. Het schijnt hier bijzonder te zijn. We zullen het meemaken. We vinden een kleine camping die helemaal is afgeladen met bejaarden in hun caravans. Voor $ 15,- kunnen we echter nog een mooie plek aan het blauwe water van de baai krijgen.
Venus Bay ligt eigenlijk op een kaap. Het dorpje bestaat uit een honderdtal woningen, waarschijnlijk voornamelijk in gebruik als recreatiewoning. Het ziet er hier wel weer netjes uit. Beter dan het gemiddelde in South-Australia. Alles draait hier om vissen. Vissen vangen en vissen eten. Daarom ook zijn tientallen pelikanen aanwezig. Ze leven hier in grote getale in de baai, maar komen naar de camping, omdat de campingbewoners druk bezig zijn met het schoonmaken van vis. Het zijn dus biets-pelikanen. Een pelikaan heeft een enorme snavel met een flexibele onderkant om veel vis te kunnen verzamelen. Ze zijn 75 centimeter hoog, waarin nog niet de uitgestrekte lange nek is meegerekend. Een paar nieuwsgierige kraalogen maken het geheel af. Als ze overvliegen hoor je het geluid van hun grote vleugels. Landen doen ze al glijdend met hun grote poten op het water. Een pelikaan in je eigen visvijver in de tuin is minder goed voor de vissen, maar zeker wel voor het uitzicht.
We maken een wandeling langs de klif, waarvan de rotsen over de ruige zee hangen. Deze kust is erg heftig. Compleet kale kliffen, op stugge grassen en vetplanten na. De wind en de zware zee maken deze kust behoorlijk ruig en indrukwekkend. De kliffen zijn op enkele plekken 40-60 meter hoog. Deze kust is velen malen ruiger dan die aan The Great Ocean Road. Het waait hier nu ook erg hard. Het kan hier vast nog veel harder spoken. In de meer beschutte, smalle opening van de baai zien we een tiental dolfijnen uit het water springen. We zijn weer een ervaring rijker, want niet eerder hebben we dolfijnen in hun natuurlijke habitat gezien. We wisten niet dat ze ook in het zuiden van Australië voorkwamen. Een goede score vandaag: pelikanen en dolfijnen!
De lucht is volledig dichtgetrokken, het begint steeds harder te waaien en het begint ook te regenen. De temperatuur is inmiddels ook behoorlijk gedaald. Terug op de camping zitten we de hele middag in het keukentje. Een beetje kaarten, een beetje wijn drinken en chips eten. Iedereen, behalve wij, eet vanavond vers gevangen zalm. Wij moeten het doen met de meegebrachte vissticks. We moeten maar eens kijken of we morgen wat kunnen regelen. Zo zonder verse vis is namelijk wel een beetje treurig.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
