We staan vroeg op voor de bus van 8.00 uur naar Xiahe. We gaan er van uit dat we gereserveerde plaatsen hebben met de gisteren gekochte kaartjes. We doen daarom extra rustig aan en komen pas vlak voor vertrek aan op het busstation. Daar staat een reeds afgeladen bus te wachten. Er zijn nog net twee plaatsen helemaal achter in de bus. Gelukkig wel aan het raam. Buiten het busstation blijkt weer dat het aantal verkochte kaartjes niets zegt. De bus wordt achtervolgd door een rennende meute. Als we uit het zicht van het busstation zijn, mag deze meute instappen. De bus kan niet voller. Nu zijn we toch wel blij met onze plaatsten achterin. Daar hebben we geen last van het gedrang en de plastic krukjes die het gangpad overnemen. We zijn helaas niet de enige buitenlanders die onderweg zijn naar Xiahe.

De weg naar Xiahe voert ons voor een kaal berglandschap. Het landschap begint er uit te zien als Mongolië. Met het verschil dat Mongolië uitgestrekter en leger is en dat er in Mongolië geen bussen rijden. Hier zijn de hellingen stijl en de valleien smal. In Mongolië zijn de valleien weids en het land glooiend. De bus zit vol met mooie mensen en mooie kleding. Sinds Tongren hebben we echt het idee dat we in een andere wereld zitten. In de bus wordt muziek afgespeeld. Weer komt het fijne Chinese liedje langs dat we inmiddels zo vaak hebben gehoord. We vragen de Chinees naast ons de titel van het nummer op te schrijven, zodat we de CD ergens kunnen kopen. Ergens halverwege stopt de bus voor een uitgebreide plaspauze. De vrouwen lopen naar links en de mannen naar rechts. De mensen pissen overal, maar ondertussen gaat ook iedereen overal zitten. Ondanks het massale gezeik is de lucht hier fris en aangenaam geurend van de wilde bloemen.

De weg is voor het grootste gedeelte onverhard. Voor de 107 kilometer naar Xiahe hebben we daarom 5 ½ uur nodig. In gebieden als deze zegt afstand niet zo veel. We zijn  inmiddels wel af van de gewenning dat je in Nederland maar een uur nodig zou hebben voor die afstand, maar het blijft wel een interessante referentie. In Xiahe blijkt dat het aardige meisje dat het hele weg naast ons heeft gezeten niet alleen een ‘student’, ook blijkt zij plotseling een parttime gids te zijn. Ze heeft wilde plannen voor wat we allemaal in Xiahe zouden moeten doen. Vanmiddag wil ze met ons gaan paardrijden en morgen kan ze voor ons een four-wheel-drive regelen voor een bijzondere ervaring in de graslanden. ‘Toevallig’ heeft haar oom een hotel, met kamers voor een mooi prijsje. Helaas voor haar zijn wij een tikkeltje eigenwijs. Iets dat wordt gestimuleerd als we te maken krijgen met bijzonder aantrekkelijke aanbiedingen. We nemen dus vriendelijk, maar duidelijk afscheid en trekken ons eigen plan.