We worden wakker in weer een nieuwe stad. Voor we kunnen douchen moeten we eerst van kamer wisselen, want de douche in onze kamer geeft geen water. Zhongwei is met iets meer dan 1 miljoen inwoners, een naar Chinese maatstaven kleine stad. Ook hier is een enorme bouwwoede aan de gang. Tientallen appartementengebouwen staan in verschillende stadia van af tot bijna af. De stad ademt een relaxte atmosfeer. Door de straten rijden grote aantallen riksja’s. Op de rode plastic stoelen van een theeterras laten we het leven langs ons heen gaan.Ā Na het derde kopje groene thee is het plan ontstaan om een fiets te huren. Dat lijkt ons namelijk het beste vervoermiddel om op zoek te gaan naar de Chinese muur, die hier ergens in de omgeving zou moeten liggen. De eigenaar van het terras wil ons wel met de zoektocht naar een fietsverhuur helpen. We sjokken een aantal kilometers door Zhongwei, waarbij onze ‘gids’de pas er behoorlijk in heeft. Bijzonder genoeg leidt het echter tot geen resultaat. Tijd voor plan B: een taxi. Al snel treffen we een man met een auto met wie we aan het onderhandelen slaan. Dit trekt een grote schare geĆÆnteresseerden en aan het gejoel te merken doen we het aardig goed. We spreken een bedrag van 60 RMb (ā¬ 6,-) af, om tot 17.00 uur deze middag te kunnen rondrijden.
De taxirit ontvouwt zich als een ‘guided tour’. De chauffeur doet veel moeite om ons de mooiste stukken van de Chinese muur te laten zien. We rijden door een agrarisch landschap, met lemen huizen, rijst- en maĆÆsvelden. In de lemen dorpen wordt de verharde weg gebruikt voor het dorsen van het graan. Niet veel later komen we aan bij de Chinese muur aan de rand van de Tengger Woestijn. De muur is hier nog in originele staat, wat wil zeggen: als een lemen, ingezakte muur, die niet altijd te onderscheiden is van het natuurlijk reliĆ«f in het landschap. Wij vinden dit bijzonder indrukwekkend. Het effect wordt verstrekt door de zandduinen die tegen de lemen muur aanschuren. De Tengger woestijn rukt hier op uit het noorden. Men tracht hier de woestijn een halt toe te roepen door de grootschalige aanleg van irrigatiewerken, met water uit de Gele Rivier. Ook worden er stromatten ingezet om het zand vast te houden. Ze lijken er aardig in te slagen.
Deze interessante dag sluiten we af in een piepklein restaurant, waar we naar binnen worden gelokt. Er is net genoeg ruimte voor twee tafels en twee grote Nederlanders. Onze methode om goed eten te bestellen werkt als volgt: We laten de ober/eigenaar twee regels uit ons Chinese taalboekje lezen. 1. Wat kunt u ons aanbevelen? 2. Niet te pittig alstublieft. Hier leidt dit tot een aantal vleesvarianten van onduidelijke oorsprong en onvoldoende kwaliteit. Dit doet ons besluiten niet meer ergens te gaan eten waar we naar binnen worden gelokt. Hoe meer moeite de kok/eigenaar moet doen om klanten te werven, hoe minder tijd er is voor het verzorgen van een goede maaltijd.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en fotoās van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende ā zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
