Chengdu is de hoofdstad van de zuidwestelijke provincie Sichuan. In het uitgestrekte stedelijk gebied wonen bijna 10 miljoen inwoners in een van oriëntatie mogelijkheden verstoken urban jungle vol grauwe hoogbouw en meerbaanssnelwegen. De perfecte stad om ’s avonds laat aan te komen na een slopende busreis van 11 uur. Gelukkig zijn wij getipt over het Mix and Backpackers hostel, waar we ons met een taxi laten afzetten. Het is een oase van rust met een binnenplaats, dakterras en hoekjes om lekker te chillen. Een kamer kost hier 60 RMB (€ 6,-), die we moeten delen met een doortastende rat. Althans, dat is waar we ’s nachts achter komen als we ruw worden gewekt door geritsel en gekraak. In het schijnsel van de zaklamp zien we nog net een groot lijf met een lange staart wegschieten. Dat noopt tot maatregelen. De plastic tas met eten moet minder toegankelijk worden gemaakt. Bij gebrek aan kasten hebben we het briljante plan om de tas met eten met een touw aan de gordijnrail te hangen. We hebben hier echter te maken met een bijzonder acrobatische rat, die zich daardoor niet laat afschrikken. Na een half uur horen we weer geritsel en dit keer zien we de rat met een uitgestrekt lichaam aan het gordijn hangen en met z’n poot in de tas graaien. Respect voor deze rat, maar lekker is dit natuurlijk niet. Pas als we de tas midden in de kamer aan de lamp hangen, keert de rust weder en is ons eten veilig.
Ons verblijf in Chengdu staat in het teken van shoppen. We stappen op de bus en stappen uit bij een groot plein met een enorm standbeeld van Mao. Pasgeleden is er een officieel bericht door de Chinese regering naar buiten gebracht dat vermeld dat Mao voor 70 procent goed en voor 30 procent slecht was. Het standbeeld van Mao markeert tevens het kapitalistische centrum van Chengdu. Wat klopt daar niet aan? ‘Shop till you drop’ dat kan hier zonder problemen. Er is belachelijk veel te krijgen, in belachelijk veel reusachtige winkels, die belachelijk vol met kleding liggen. Met een oppervlak van twee voetbalvelden, die twaalf verdiepingen op elkaar zijn gestapeld en dan helemaal afgeladen zijn met kleding. En dit dan niet in één gebouw, nee, er staan tientallen van die reusachtige gebouwen naast elkaar in een eindeloze winkelstraat. Dit gaat echt te ver. Probeer hier maar eens een keuze te maken. Probeer hier maar eens om niet te verdwalen en verdwaasd rond te dralen. De kleding is spotgoedkoop. We kopen t-shirts voor 20 RMB (€ 2,-) per stuk en broeken voor 60 RMB (€ 6,-) per stuk. Nog wel een flinke uitdaging, want de Chinezen hebben een heel ander postuur. Ze hebben bijna geen heupen, vindt dan maar eens een broek die past. Een dunne jas voor 80 RMB (€ 8,-) laten we ook niet liggen. De dikke truien in onze tas kunnen nu wel weg. Die zullen we voorlopig niet meer nodig hebben. Vanaf nu zal het alleen nog maar warmer en vochtiger worden. We worden enorm hebberig van al dit aanbod, maar vol is vol. Het moet nog wel in de rugtas passen. We voelen ons enigszins belazerd door de winkels in Nederland. Hier verkopen ze exact dezelfde spullen voor een fractie van de prijs. De keuze hier is eindeloos, terwijl die in Nederland toch wel erg eenzijdig en beperkt is.