Met pijn in het hart vertrekken we vandaag uit Yangshuo. We checken uit bij het Double Moon Hotel, wat voor de afgelopen dagen toch een beetje een thuis is geworden. Voordat we vertrekken wil Floor nog een zijden broek kopen in een van de vele winkeltjes in Yangshuo. Ze durven er 380 RMB (€ 39,40) voor te vragen, terwijl Floor 100 RMB (€ 10,10) een meer realistische prijs vindt. Gelukkig hebben we Maggi bij ons. Zij is een Engelse van Chinese afkomst wat de communicatie enigszins vergemakkelijkt. Voor ons dan, want de verkoopster denkt dat Maggie onze gids is en biedt haar 100 RMB commissie als ze helpt om ons 380 RMB te laten betalen. De verkoopster voelt zich redelijk ongemakkelijk als Maggie laat blijken een meer vriendschappelijke relatie met ons te onderhouden. Je zou toch denken dat je een gids hebt om je te helpen, of om er voor te waken dat je niet te veel betaald voor een artikel dat je zou willen kopen. Hier is het tegendeel waar. Wanneer de gids je hier helpt, dan weet je zeker dat je veel te veel betaald.

Om 17.00 uur vertrekt de bus naar Guillin, dat een decor vormt door een interessante scene. Er stappen een aantal militairen in de bus die weigeren te betalen voor hun kaartje. De bijrijder (de persoon die het geld voor de kaartjes inzamelt) geeft de jonge militairen luid en duidelijk te verstaan niet onder de indruk te zijn van hun uniform. De jonge militairen weigeren echter nog steeds om te betalen, waarop de buschauffeur de bus stopt en de militairen zonder pardon de bus uit worden geflikkerd. Hulde! Het is goed om te zien dat er Chinezen zijn die zich niet bang laten maken. Als we om 18.00 uur aankomen in Guillin, komen we er dankzij Maggie achter dat er om 19.00 uur nog vanaf het andere treinstation van de stad een trein vertrekt naar Kunming. We besluiten de gok te wagen en met een taxi naar het station aan de andere kant van Guillin te vetrekken. Een rit van een half uur, waar we 28 RMB (€ 2,80) voor moeten betalen. Helaas blijken de kaartjes te zijn uitverkocht. Het is voor het eerst dat we geen kaartje kunnen krijgen. De eerstvolgende trein naar Kunming vertrekt om 5.45 uur. Voor een kaartje betalen we 277 RMB (€ 28,00).

Er zit niets anders op dan dat we hier ook de nacht doorbrengen. Buiten het station worden we aangesproken door een hoteleigenaar. We onderhandelen ook hier over de prijs en komen 50 RMB (€ 5,05) voor een (korte) nacht overeen. Daarna gaan we shoppen voor de treinreis van morgen die 30 uur in beslag zal nemen en gaan we op zoek naar een restaurant. We verblijven in zo’n standaard flatwijk, waar alles is opgebouwd uit tegeltjes. Uit het grote aanbod van kwaliteitsrestaurants kiezen we er één waar al een hoop mensen zitten. Zoals gewoonlijk staat de televisie aan, waarop een luidruchtige en vooral erg gewelddadige film word vertoond. De andere gasten rochelen zich een ongeluk in emmers en teiltjes die voor dat doel zijn opgesteld. Smakelijk is het niet als er een zwetende Chinees een rochel vanuit zijn tenen met vee kabaal in een emmer naast onze fluimt. Het eten is goedkoop, maar wat hebben we eigenlijk gegeten? Het is geen varken, geen rund, geen vis en geen kip. Floor denkt dat het hond was, maar ik neig toch naar kat in verband met de kleine botjes. Het zou overigens ook best wel eens een stedelijk knaagdier geweest kunnen zijn. Alhoewel we dat dan weer erg onsmakelijk vinden.