We staan enorm vroeg op om met een carrière als druivenplukker te beginnen. Een wekker die om 4.45 uur afgaat is geen pretje, al helemaal niet doordat we de oversekste buurkonijnen midden in de nacht hebben moeten verzoeken op te houden met dat konijnengedrag. We rijden op tijd weg van de camping, terwijl het aardedonker is en lekker rustig op de weg. We rijden via de heuvels eerst een stuk naar het zuiden, waar de nachtelijke verlichting van Adelaide zich voor ons uitstrekt. Een erg mooi gezicht zo vroeg in de ochtend. Bij het postkantoor in Mc. Laren Vale moeten we een tijdje wachten voor we worden opgehaald door Steve. We rijden in het aardedonker achter hem aan over kleine wegen. We hebben zelf geen idee waar we zijn, maar uiteindelijk komen we aan op de wijnboerderij waar we wezen moeten. We parkeren onze Holden op de plaats waar we straks kunnen kamperen en stappen achterin de klaarstaande pick-up die ons naar de velden brengt. De zon komt net op en door de regen van de vorige avond hangt er mist tussen de wijngaarden in de vallei. Het is hier erg mooi.
Vandaag zijn er ongeveer 40 personen aan het werk. Een deel van de groep is reiziger zoals wij. Een ander deel bestaat uit locals die ieder jaar opnieuw als plukker werken. Het grootste deel van de mensen is ‘picker’, maar ook zijn er een aantal ‘bucket-boys’. Dit zijn grote en gespierde, ruige Australiërs die de volle emmers ophalen en je voorzien van een lege met daarin een ’token’. We worden namelijk betaald per emmer en het aantal ’tokens’ staat voor het aantal ‘buckets’ dat je hebt geplukt. Per persoon krijgen we twee zwarte emmers waar ongeveer 10-15 kilo druiven in past. We krijgen een knipschaar en om 7.00 uur, als het voldoende licht is geworden, beginnen we met knippen. Er wordt in een aantal rijen tegelijk gewerkt, waarna er via andere rijen weer de andere kant wordt opgewerkt. Er wordt in tweetallen gewerkt. Wij werken dus samen. Ieder aan een kant werk je van panel naar panel. Een panel is een stuk van ongeveer vijf meter dat door paaltjes wordt aangegeven.
Het is de bedoeling dat je de struiken volledig leeghaalt en dus zo veel mogelijk emmers vult. Het is de kunst om snel te knippen, want het is nog best lastig om direct goed te knippen. Vandaag beginnen we met grote trossen witte druiven die, maar het schijnt, erg makkelijk zijn te knippen. De ‘bucket-boys’ lopen rond en roepen de gehele tijd: ‘pick them all, big and small, high and low’. Er loopt een ‘grote vriendelijke reus’ rond die je terug stuurt, wanneer je een panel niet leeg genoeg hebt geplukt. Het is koud, nat en plakkerig werk. We zitten niet alleen onder het plakkerige druivensap, maar ook al snel onder de wonden. De scharen zijn erg scherp en we knippen ons zelf regelmatig in de vingers. Om 14.30 uur zijn we voor vandaag klaar met werken. Deze eerste dag hebben we samen een score van 100 emmers. Helaas is de ‘bucket rate’ maar $ 1,40. Dit betekent dat we vandaag $ 140,- hebben verdiend. Als we bedreven waren geweest, hadden we vandaag een veelvoud kunnen verdienen.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
