We doen het ’s ochtends heel rustig aan, maar toch rijden we om 9.00 uur weer van de camping weg. Dat we zo vroeg opstaan komt onder andere omdat het ’s ochtends erg vroeg licht wordt. De afgelopen twee dagen zijn we twee tijdzones gepasseerd. Op de grens tussen Western-Australia en South-Australia, ging de klok drie kwartier terug. Verder terug bij Ceduna ging de klok nog eens drie kwartier terug. Daarvoor was ook nog eens de wintertijd ingegaan. Het resultaat van al deze verwarrende tijdsdingen is dat het tussen 18.00 – 19.00 uur al donker is. Daar staat tegenover dat het om 6.00 uur al weer licht is. ’s Avond gaan we dus vroeg naar bed, zodat we ’s ochtends ook weer vroeg op zijn. Het tijdsverschil met Nederland is momenteel nog maar 6 uur, terwijl dit in Melbourne nog 10 uur was. Echt snappen doen we het alleen niet meer, want ook de maan staat in de meest vreemde hoeken en op de meest gevarieerde tijden aan de hemel. Het kan niet anders zijn dan dat we last hebben van de Nullarbor-lag. Ondanks alle tijdverwarring zijn we blij dat we weg kunnen uit Norseman.
We rijden in zuidelijke richting naar Esperance. Deze naam hoor je natuurlijk in het rollende Spaans uit te spreken. Niet de Australiërs, waardoor deze plaats een stuk minder tropisch klinkt. ‘Accessoires’ op z’n Engels klinkt ook voor geen meter, maar toch spreekt men het niet uit zoals het volgens de Fransen hoort. Esperance is een leuk stadje met 13.000 inwoners, gelegen aan de blauwe zee. We kunnen hier weer eens naar de Woolworths. Na alle potten en blikken is het weer tijd om verse groenten, ‘lekker’ brood (voor zo ver dat in Australië mogelijk is) en vlees te eten. We slaan voor meer dan $ 30,- in, wat betekent dat we weer met korting kunnen tanken voor $ 1,29 per liter. Bij het informatiecentrum verzamelen we de zeer praktische en gratis informatiebrochures van de omgeving. Dan rijden we door naar Cape le Grand National Park. Voor de Nationale Parken in Western-Australia moet toegang worden betaald. Per auto kost dit $ 9,- per keer. Omdat we voorlopig nog wel in deze staat zullen zijn en nog de nodige Nationale Parken zullen bezoeken, kopen we een jaarpas voor $ 51,-.
Vandaag hebben we toch weer 315 kilometer gereden, maar dan hebben we ook wel een mooie plek bereikt. We zijn net op tijd om op een bushcamping (Lucky Bay) aan het water te staan. Het is hier vreselijk mooi. Het strand is wit als de maagd Fatima en de zee is van de kleur turquoise met kristalhelder water. Er liggen eilandjes voor de kust en de kliffen zijn van graniet. De bushcamping is erg chique. Voor $ 12,- hebben we warme douches en de beschikking over een fantastische keuken met BBQ, gaspitten en dat soort dingen. Wat we in Azië niet hebben kunnen vinden, hebben we nu achter onze tent liggen: een strand van een tropische schoonheid. Nadeel is alleen dat het water knetterkoud is. Daar tegenover staat dan wel weer dat er kangoeroes op het strand van het zeewier eten. Waar kom je dat nou nog meer tegen?
Helaas worden we de volgende dag wakker met het getik van de regen tegen de tent. Jeroen en Floor zijn weer eens aan een zee. Net als alle andere kampeerders staan ook wij pas laat op. Het is dan ook een vreselijke grauwe dag. Gelukkig hebben we gisteren kunnen zien hoe mooi het hier is. Gelukkig klaart het ’s middags wat op. Het blijft bewolkt en koud, maar het is in elk geval gestopt met regenen. We maken gebruik van het moment en stappen in de auto om het Nationale Park te verkennen. De witte stranden hebben de potentie erg mooi te zijn. De grauwe lucht levert echter een beperking op de schoonheid. Het voordeel van dit grauwe weer is dat de zee lekker ruig is. De golven zijn hoog en het water beukt tegen de granieten kust. We beklimmen een granieten boulder van 300 meter hoogte, waarmee dit de hoogste top in de omgeving is. Deze plek is anderhalf miljard jaar geleden ontstaan, toen het gesmolten stuk gesteente langzaam afkoelde tot het graniet van nu. Door latere geologische is het boeltje omhoog gedrukt, waarna de zachtere steensoorten langzaam zijn weg geërodeerd. Vanaf de top hebben we fantastische vergezichten over het Nationale Park en de eilandengroep voor de kust (Recherche Archipelago).
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
