Na negen uur treinen komen we aan in Hohhot. Het is de hoofdstad van de autonome regio Binnen-Mongolië en heeft ruim 2 miljoen inwoners. De naam is Mongools voor ‘Blauwe Stad’. De Chinese karakters zijn voor ons volkomen onbegrijpelijk. De Koreaanse familie Lee beveelt ons het ‘Xin Cheng Hotel’ aan. Voor 50 RMB (€ 5) krijgen we een Spartaanse kamer met twee bikkelharde bedden en gedeelde faciliteiten. Het toilet is een gat in de grond en de douche bestaat uit een emmer koud water met een teiltje ernaast. Terwijl wij onze verfrissen, demonstreren de Chinezen dat rochelen en poepen erg goed samengaan. Welkom in China.
Als er iets opvalt aan het straatbeeld van Hohhot zijn het wel de duizenden fietsers die er over brede fietspaden rondrijden. Ook opvallend is het grote aantal banken met kantoren aan de brede boulevards. De Bank of China is prominent aanwezig waardoor het tappen van een voorraad RMB geen enkel probleem vormt. Het huren van een fiets blijkt ook kinderspel te zijn. Voor 6 RMB verkrijgen we twee prachtige tweewielers om de stad mee te verkennen. We rijden in oostelijke richting over brede straten langs het ene nieuwbouwproject naar het andere. Appartementencomplexen worden er als gated communities opgeleverd. We maken kennis met een Chinese vrouw die ons bij haar thuis uitnodigt om een ijsje te eten. Omdat ze Engelse les geeft laat ze de kans niet lopen om haar Engels te oefenen op ons buitenlanders. Haar flat is vooral functioneel. Er staat een grote televisie en aan de kale muren hangen tekeningen van haar dochter. Er is nog geen geld om de kale betonnen vloer te bedekken.
Omdat we nog moeten wennen aan de hoge temperaturen brengen we veel tijd door in de grote parken van de stad. Grote waterpartijen met fonteinen en de schaduw van de grote bomen zorgen voor aangename verkoeling. De Chinezen houden er van om te ontspannen in een gemoedelijke sfeer. In het park wordt gezwommen in de vijvers, er in bootjes gevaren. Er zijn diverse attracties en terrasjes. Vooral dat laatste is erg fijn, want wat is er nou verfrissender dan een Snowdeer of Saibeixing. De pijiu (bier) wordt standaard verkocht in flessen van 0,63 liter dus van dorst zullen we niet omkomen.
We sluiten vriendschap met een groepje jongeren met wie we ‘s avonds naar de rand van Hohhot fietsen. Aan de rand van de rivier en naast een reusachtig nieuw overheidsgebouw, komen we terecht op een plein waar een enorme mensenmassa geniet van de grootste fonteinen van China. Op de maat van de muziek en met een lichtshow ondersteunt schiet het water tot 95 meter de lucht in. Naast het plein ligt een park met kronkelende paden die naar het water van de rivier leiden. Deze rivier vormt het decor voor ons allereerste Chinese vuurwerk. En wat voor een vuurwerk. Het spektakel kent alleen maar serieuze pijlen en explosies. Het gaat maar door en door. Niet alleen vandaag, maar elke dag van de zomer. De Chinezen houden er niet van om iets met mate te doen.
