Om 9.10 uur staat ik weer aan het bed van Floor in het ziekenhuis. Gelukkig weet ik nog waar ik haar gisteren heb achtergelaten, want het zou een beetje lullig zijn om je eigen vriendin op zo’n manier kwijt te raken. Ze ligt met alleen maar bejaarden op de kamer, dus ze kan wel wat geestelijke ondersteuning gebruiken. Floor heeft inmiddels ongelooflijk veel dorst en honger. Het is maar goed dat ik druivensuiker snoepjes naar binnen heb gesmokkeld. Nog steeds wordt de temperatuur en de bloeddruk elk uur opgenomen. Verder gebeurd er helemaal niets. Pas om 15.00 uur kan de lang aangekondigde echo worden gemaakt. Vlak daarvoor moeten er in een keer vier glazen water worden gedronken. Daarvoor mocht dat allemaal niet en nu in een keer wel. Het waarom wordt niet duidelijk. Pas als uit de echo blijkt dat er geen sprake is van een blindedarmontsteking, mag er worden gegeten. Na de echo moeten we nog twee uur wachten op de uitslag. De uitslag houdt in dat men niet weet wat er aan de hand is, maar dat het in ieder geval geen blindedarmontsteking is. Er hoeft niet te worden geopereerd, maar wel moet Floor ter observatie nog een extra nacht in het ziekenhuis blijven. Inmiddels is Floor ziek geworden van het niet eten, dus dat er weer mag worden gegeten is een hele verbetering van de situatie. Ik heb ondertussen de verzekering in Nederland op de hoogte gebracht van de ziekenhuisopname van Floor en op hun advies gezorgd voor onze registratie bij Medicare: het Australische ziekenfonds. Nederland heeft met Australië de overeenkomst dat Nederlanders in Australië kosteloos gebruik kunnen maken van de medische voorzieningen en andersom. We zijn blij met deze overeenkomst, want anders hadden we waarschijnlijk een paar duizend dollar moeten voorschieten.

Floor wordt de volgende dag pas na de lunch ontslagen uit het ziekenhuis. Als reden wordt hiervoor gegeven dat ze willen zien of Floor wel goed genoeg eet. Dat is natuurlijk flinke onzin, want met d”r eetlust is helemaal niets mis. Gelukkig mogen we dan om 14.00 uur eindelijk weg. Het is nog steeds erg mooi weer, maar daar hebben we helaas niet van kunnen genieten omdat we constant binnen in het ziekenhuis hebben gezeten. Floor is natuurlijk behoorlijk zwak, want ze heeft drie hele dagen in bed gelegen. Het is niet bekend wat er aan de hand was, alhoewel het best een opkomende blindedarmontsteking geweest kan zijn. We zijn blij dat we zonder andere mensen weer op ‘ons’ veldje op de camping in BelAir kunnen staan. Het is echt niet nodig om in een hotel te zitten om te kunnen herstellen. Dat vinden we nu dan.