We rijden om 8.00 uur weg van de druivencamping en gaan op weg naar een camping aan de zee. We hebben behoefte aan warme douche, een wormloze omgeving zonder stof. Ze voorspellen dat het lekker weer wordt, dus we hopen nog lekker op het strand te kunnen liggen. Om 9.50 uur checken we in op de bejaardencamping Moana Beach, waar we na betaling van $ 23,- een nacht kunnen blijven staan. Het zou een relaxed weekend moeten worden. Iets wat we ook wel even nodig hebben. Floor voelt zich niet zo lekker en valt, liggende op een deken en onder een slaapzak, direct in slaap. Niet veel later wordt ze weer wakker door pijnscheuten in haar buik. Door de inname van een paracetamol trekt de pijn langzaam weg, waardoor we nog een wandeling kunnen maken over het strand van Moana. Na het eten keert de pijn weer terug. Heftiger dit keer. We besluiten de volgende ochtend af te wachten.
In de ochtend lijkt Floor weer helemaal de oude te zijn. Dat blijkt iets te positief gedacht. Doordat ze de hele nacht heeft stilgelegen is de pijn weggetrokken. Bij het opstaan keren de pijnscheuten heftiger terug dan voorheen. Dit is echt niet goed. We besluiten dat het beter is om naar een dokter te gaan. Op de camping krijgen we een adres van een medische dienst die op zondag is geopend. Jeroen breekt het kamp weer af, waarna we naar de dokter in Christies Beach rijden. We moeten een half uur wachten voor we aan de beurt zijn voor een consult dat ons $ 51,50 kost. Floor vergaat ondertussen van de pijn en kan amper meer lopen. De dokter denkt dat het een blindedarm ontsteking is en stuurt ons met een briefje naar het ziekenhuis in Adelaide voor een spoedopname. Floor is inmiddels behoorlijk in paniek. Ze heeft nog nooit in het ziekenhuis gelegen. Nu lijkt ze af te stevenen op een spoedoperatie. We rijden naar de ‘emergency department’ van het Flinders Medical Center in Adelaide, waar we ons aanmelden en inschrijven. Floor zit ondertussen in een rolstoel en niet veel later ligt ze op een bed te wachten tot er iets gebeurd. Vanwege de verwijzing ‘blindedarmontsteking’ krijgt Floor het label ‘spoed’. De mensen in het ziekenhuis zijn allemaal erg aardig, wat wel erg prettig is in deze situatie. Op advies van een zuster die dit ook wel eens heeft meegemaakt, krijgt ze zware pijnstillers toegediend. Haar temperatuur wordt opgenomen en ook de bloeddruk wordt gemeten. Daarna wordt ze in haar bed doorgereden naar de emergency afdeling.
Het is inmiddels 11.00 uur en we hebben ons eigen hokje. Laat de doktoren nu maar komen en de laat de boel maar gebeuren. Behalve dat er elk uur een opname plaatsvindt van de temperatuur en de bloeddruk, gebeurt er in eerste instantie verder helemaal niets. Om 14.00 uur wordt er bloed afgenomen en een infuus aangebracht. Ook wordt er een urinemonster genomen. Er komt een dokter wiens taak het is om uit te zoeken of er iets anders aan de hand kan zijn dan een blindedarmontsteking. Is Floor misschien zwanger? Nee, dat blijkt gelukkig niet het geval te zijn. Er wordt een röntgenfoto gemaakt, maar daar blijkt ook niets op te zien te zijn. Dan is er bij toeval een Nederlandse arts, die voor twee jaar als specialist in dit ziekenhuis werkt. In deze situatie zijn we erg blij met een dokter die Nederlands spreekt. We spreken al een aardig woordje Engels, maar al die Engelse medische termen maken het niet gemakkelijk. Probeer ook maar eens in het Engels uit te leggen wat voor soort pijn je hebt. De dokter is er niet van overtuigd dat het een blindedarmontsteking is. Hij wil dan ook nog niet overgaan tot een operatie. Hij wil eerst een ‘ultrasound’ echo laten maken om de diagnose zeker te stellen.
Om 16.00 uur lijkt het te zijn alsof er nog vandaag een echo gemaakt gaat worden, maar het blijkt dat Floor wordt verwart met een andere patiënt. Om 17.00 uur wordt Floor naar een slaapzaal gebracht. Floor moet vannacht in het ziekenhuis blijven, terwijl er niet mag worden gegeten en gedronken. Het zou namelijk zo maar kunnen zijn dat er plotseling wel moet worden geopereerd. Ze is met spoed in het ziekenhuis opgenomen, maar daar is verder ook alles mee gezegd.
Waardeer dit verhaal
Je las dit gratis op www.bestemmingonbekend.nl, mijn digitale reisdagboek vol verhalen en foto’s van bekende en minder bekende bestemmingen.
Was het de moeite waard? Dan kun je je waardering laten blijken met een kleine bijdrage. Met jouw donatie blijft de koffie warm en de website draaiende – zo kunnen we samen blijven verdwalen in nieuwe verhalen en onbekende bestemmingen ontdekken.
I like to explore some more.
